26 Kasım 2013 Salı

Üzgünüm.. Karamsarım..

Biz  şimdi gözlerinin içine bakıyoruz ya.. Bir gülüşleriyle, bir adımlarıyla mutlu oluyoruz.. Yazıyorlar, çiziyorlar,konuşuyorlar mutlu oluyoruz.. Sosyalleşiyorlar, arkadaşları oluyor mutlu oluyoruz.. Zevkleri, seçimleri oluyor biz yine mutlu oluyoruz..

Kendilerini ifade ediyor, kendileri oluyorlar biz bu sefer çok mutlu oluyoruz..

Teşvik ediyoruz, takdir ediyoruz, çabalıyoruz ya daha mutlu olmaları için, büyüdükçe mutluluklarının da büyümesi için, yüklüyoruz ya güzelliklerle, kendi hayatımızın küçük alanında uğraşıyoruz, sıkılıyoruz, daralıyoruz, gevşiyoruz, bu çekirdek hayatımızda dönüp duruyoruz ya, evimizin dışında, sokağımızda, şehrimizde, ülkemizde de bizim bu çabalarımızdan çok bağımsız,çok şeyler oluyor..

İzliyoruz, hatta bazen izleyemiyoruz bile, duyup dinleyemiyoruz ve zaten konuşamıyoruz... Ve korkuyorum, çocuklarımın benim kadar mutlu çocuklukları, düşkün olacakları özgürlükleri, adaletli sevgi dolu hayatları olacak mı, bilmiyorum hiç..


2 yorum:

  1. Valla ben de karamsarım bu konuda.Biz gene yaşadık,gördük bazı şeyleri diyorum ama çocuklarımız için-bir de ne yazık ki kız çocukları için- daha zor olacak gelecek günler:( ama bir umut,belki diyorum bir anda değişir tüm dengeler;umut işte,öyle..sırf çocuklarımızın geleceği için..

    YanıtlaSil
  2. ülkenin haline bakınca nasıl bir karamsarlığa düşüyor insan :(

    YanıtlaSil