Bu başka hayatın en fena yanı bu işte. Ne gece hayatım yoklar, ne sinemaya gidemiyorum, tatile çıkamıyorumlar, hiiiiç biri dert değil. Uykusuz geceler, mor gözler, bir şeylere yetişememe falan heeepsii idare edilebilir..
Ama bi yeter ya daraldım, iki bunalıyım, az biraz bırakayım kendimi, biraz iletişimsiz kalalım, ben bi kendime geleyim, şöyle birazcık, azıcık ucundan bi bunalımıma gireyim, bi daralıyım, bi dipte sonda depresyonda kalıyım, sonra hemen dönerim demek gibi bi şansın yok.. İşte bence en fenası bu..
Şu an iyiyiz gayet, bol hastalıklı, sıkıntılı bir hafta geçirdik.. Ama geçmişin şöyle bol kahveli, sezen aksulu, kitaplı, yağmurlu,yürüyüşlü, insansız 'bunalım takıldığım' günlerini anasım geldi, bol sevgiler gönderiyorum fena sandığım o günlere:))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder