Aslında yazacak çok şey var, ama şu an itibariyle Nazlıyla muhabbetimizi yazmalıyım, şu an kendisi karşı kanepede beni izliyor, saate dikkat çekerim, 23:40. Hanımefendi uyumadı, uyuyamadı, uyutamadım. Okula gitmiyoruz ondan sanırım:(
-Nazlıcım, artık yatmak ve de uyumak zorundayız, saat çok geç oldu..
Anne ama hiiç uykum yok.
(Bu arada 2 kere yatağa girip çıktı, sinirlendim tabi ki zaman uzayınca dayanamadım, çıktık odadan)
-Nazlıcım şu an yatağa gitmezsek yarın hiiiiç evcilik oynamayacağım seninle. İyi düşün..
(Okula gitmiyor olduğumuz için bütün gün, ama bütün gün oyun oynuyoruz kendisiyle, sadece ben de değil, ananne ve dede de iptal, cidden bütün gün)
Unutursun anne. Yarına unutursunn..
Ya böyle, pek de unutmam ama..
Bu arada uykum geldi diyor, kaçırmayayım, gidelim uyuyalım..
:)) Çocuklar çok kolay çözüyorlar insanları. Yeğenim de ablama öyle derdi. Unutmamak gerek ama. Gerçi bize kolay eliyor uzaktan söylemesi :)
YanıtlaSil