Doğaya, ağaca, çiçeğe, böceğe duyarlı olalım diye, doğadaki o doğal yaşamın farkında olalım diye,doğada enerjinin negatifini atalım, pozitifiyle dolalım diye,doğada oksijenin dibine vuralım diye, doğada desarj olalım sonra mutlu olalım,neşeyle dolalım hatta iyi ders calışalım diye babamın hafta sonlarımız ve yaz tatillerimiz için planlar yaptığını da hatırlıyorum..
O zamanlar bazen anlamsız bulsam da şimdi kendimi ve kendi çocuklarımı düşününce çok derin anlamlar yüklüyorum o günlere.. Ben çocuklarıma neler sağlayabileceğim,sorguluyor ve de üzülüyorum..
Benim kadar şanslı olamayacaklar hep biliyorum ama elimizdekileri de kaybettikçe üzüntüm artıyor..
Doğadaki her canlının bizler kadar hatta bazen daha çok yaşam hakkı olduğunu anlatmaya çalışıyorum ya büyük yavruya, böceklere çiçeklere farkındalığını artırmaya çalışıyorum ya, bahçedeki karıncaları izliyoruz ya dakikalarca, burası onların da bahçesi onlara zarar veremeyiz diyorum ya, dedesiyle her bahar bir çiçek dikip büyütmeye çalışıyorlar ya, ve de okulda fidelerini suluyorlar, doğa gezilerine çıkıyorlar, büyüteçle çiçekleri böcekleri inceliyorlar ya, doğaya gözü açık olsun,ilgisi artsın,vicdanı oluşşun diye çabalıyorum ya.. bir tarafım boşuna diyor şu 4 gündür, bir tarafım da diyor ki daha ne verebilirsin elif anne, ne yaparsan belki minicik bir faydası olur geleceğe..
Yemin ederim ağlayarak izliyorum olanları..
Bırakın avm miz olmasın , biz ağaçlarımızla mutluyuz diyen insanların adı eylemci oldu.. Nasıl bir mücadele, nasıl bir müdahale çeşidi bu..:Aklım almıyor, kalbim kaldırmıyor..
Fotoğraf hurriyet.com.tr den.. Bu da çok iyi niyetli, çok masumane bir istek..
