tag:blogger.com,1999:blog-29699921306282470072024-03-05T12:17:17.314+03:00bu başka hayatelifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.comBlogger102125tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-58601352322749048612014-11-27T15:47:00.000+02:002014-11-27T15:48:25.584+02:00Bir garip gece..Biz dün gece ilk defa İpekle yalnızdık evde. Babamız şehir dışında, Nazlımız da iki gün okul olmayınca babannesine gitti. Yazdan tecrübemiz var aslında, bizim kızlar pek ayrı kalamıyorlar, İpek evde, Nazlı gittiği yerde birbirlerini düşürmüyorlar dillerinden.<br />
<br />
Dün de eve geldiğimizde bir kriz yaşamayalım, İpek ablam nerede diye tutturmasın diye (açıkçası maalesef İpekin tutturabileceği ve uzuuuuunnnca ağlayabileceği durumların hiiç oluşmamasını sağlamaya çalışıyorum.Aslında yanlış farkındayım ama, öyle ciddi ciddi ağlıyor ki, sinirleniyorum valla elde değil) okuldan sonra biraz eczanede oyalandık, sonra da yakınlarda bir arkadaşımıza gittik, eve 9 civarı geldik. Ablan nerdeymiş falan konuştuk ama çok sorun olmadı uyuduk.<br />
<br />
Gece saat 02.40. 'ablan* gelsiiiinnnn, ablan gelsiiiinn' . Tam bir saat. Uyumıcaam, ablan gelsin, ayakta duralım, kucağına al, masal anlat, saçımı okşa.. Dolaştık bir süre, kucağımda, Sonra 'İpekcim çok yoruldum dinlenmem lazım, ben oturayım, sen yine kucağımda ayakta kal dedim, ikna oldu biraz. Ama bu arada durup durup başlıyor ağlamaya. Bu arada ben kararlar veriyorum, bir daha kimse bir yere gitmeyecek, ne gerek var değişikliğe, oturalım hep beraber evimizde paşa paşa diye, kafamda deli saçması dünya kadar şey oluşup,yok oluyor - sonuçta annelik biraz paranoyaklık- şimdi bu böyle ağlıyor ya, bizim kıza bir şey oldu da bu yavruya malum mu oldu, böyle daha dillendirmek istemediğim anlamsız senaryolar.. (Sabah büyük yavrunun sesini duyana kadar da içimde bir yerlerde bir ağırlık taşıdım, o 'anneciiim günaydın'la da hafifledim kuş gibi.) En son öyle sızmışız kucak kucağa.. Sabah oldu. Sevindim. Bir hara güre uyandık çıktık evden,sonrası rutin hayat.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg59RRnZoZn9UTF3kcp_zXN-GVM6MmtAd-BzqlWwuAV3XJ1YJeAIsvdseqlw2nFclccrYxknjIZVY9ijk0LjFm4c5Rq2jU_2v5C5F0fBXMYduffoKZoO62y4L3ho7kjSbeebeIoLCx-AfgJ/s1600/nn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg59RRnZoZn9UTF3kcp_zXN-GVM6MmtAd-BzqlWwuAV3XJ1YJeAIsvdseqlw2nFclccrYxknjIZVY9ijk0LjFm4c5Rq2jU_2v5C5F0fBXMYduffoKZoO62y4L3ho7kjSbeebeIoLCx-AfgJ/s1600/nn.jpg" height="400" width="340" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
* n ve m harflerini sahiplik eki olarak tam ters kullanıyor bizim ufaklık:)</div>
<br />elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-47503436813567042032014-09-19T14:38:00.000+03:002014-09-19T14:38:34.806+03:00Büyüdüm benn, çocuk oldum!!Bu cümle şu sıralar bizim ufaklığın dilinden hiç düşmüyor..<br />
<br />
Sabah ablayı okula gönderip,kapıyı kapatıyoruz.. Ben büyüdüm artık, okula gitcemmmm...<br />
<br />
Acele bir yere yetişmemiz gerek. İpekcim ben seni kucağıma alayım mı annecim, biraz hızlı olmalıyız.. Büyüdüm benn,çocuk oldum, bak koşuyorum..<br />
<br />
Yollarda tehlikeli işler peşindeyken, İpekcim gel buradan yürüyelim, orası biraz tehlikeli görünüyor.. Büyüdüm benn, çocuk oldum, düşmem artık.<br />
<br />
Sabırsız anne merdivenlerden inerken, annecim kucağıma almamı ister misin? Hayır, ben büyüdüm kendim iniyorum..<br />
<br />
Banyo zamanı soyunurken, ben büyüdüm, çocuk oldum, artık hiç ağlamıcammmm..<br />
<br />
Ablanın odasında tokaları karıştırırken, Nazlı'ya yakalanıp İpeekkk, hepsini dağıtmışsıınn nidasına, ben büyüdüm ablaaaa diye ağlayarak kaşılık veriyor:)<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR54VttwQK5ksVoTE-KKDHYAVoNOXHBN-8iAqorECo3zllD3e_sY84GAynDNWnf7tyi0JoKLTvUxerJ6c0J-HuSGoTUnwtKAMxRZbqWjtD6UII8XjsUCYz_7bfKUdwU7vv5-QuCTGf9YCr/s1600/foto%C4%9Fraf+(2)-001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR54VttwQK5ksVoTE-KKDHYAVoNOXHBN-8iAqorECo3zllD3e_sY84GAynDNWnf7tyi0JoKLTvUxerJ6c0J-HuSGoTUnwtKAMxRZbqWjtD6UII8XjsUCYz_7bfKUdwU7vv5-QuCTGf9YCr/s1600/foto%C4%9Fraf+(2)-001.JPG" height="318" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: x-small;">Yaz ortası organik tarımla uğraşırken..</span><br />
<br />
<br />
Büyüdü de cidden, 2 yaşa bir ay var artık.. 'Artık sen büyüdün' cümlesini hiç kurmadım ben. Çok ciddi bir abla taklitçisiyiz, kendisi bizzat bu şekilde yaşamının içinde öğreniyor olabilir, babannesinin öğlen masallarının içine serpiştirilmiş cümlelerden de öğrenmiş olabilir. Tam bilemiyorum kesin kaynağını ama bir yanım bu büyüme olayını desteklese, bu cümlelerle çok eğlense de, bir tarafım, hop neler oluyor, zaman nasıl geçiyor, neler kaçırıyoruz diyor sık sık.. Her iki çocuğumda da yaşıyorum bu duyguyu, zaman cidden hızlı geçiyor. Tadına varmak gerek her anın.<br />
<br />
Şu sıralar hayatımızdaki çok büyük yenilikten de bahsedip kaçıyorum:) Yuvaya başlıyoruuuzzz.. Kolay gelsin bize:):)<br />
<br />
<br />
<br />elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-83623731471567919062014-09-05T17:10:00.001+03:002014-09-17T14:33:36.484+03:00Empati ve Çocuklarda vicdan gelişimi<br />
Benim kız pek bir hassas, duyarlı falan ama sanki biraz vicdanı az gibi diyordum ki, çocuklarda vicdan 5 yaşından itibaren gelişmeye başlıyormuş, öğrenmiş oldum. Bu genlerle ilgili bir durum değilmiş, geliştirilebilirmiş.<br />
<br />
Yapılacak şeyler de aslında hepimizin normal hayatta yaptığı, yapmaya çalıştığı basit şeyler.<br />
Bu 6 yaş döneminde aynı zamanda çocuklar empati yapabilmeye de başlıyorlar. Zaten vicdani duygular da empati yeteneği ile gelişiyor.. Rutin aile, okul,sosyal hayatlarının içinde bir şekilde öğrenecekler tabi ki. Belki çok klasik ama bu yaşadığımız şartlarda vicdan gelişimini daha bir önemsiyorum.. Onun için de rutinimizden fazlasını yapmaya çalışıyoruz bir süredir.<br />
<br />
Daha fazla paylaşmaya çalışıyoruz mesela. Eşyalarımızı, yiyeceklerimizi, oyuncaklarımızı.. Başka insanlarla ve de hayvanlarla.. Kek yapıyoruz bu bize çok sanki, tüketemeyebiliriz diyoruz, komşularımıza götürüyoruz.. Ekmekleri ufalayıp poşetliyoruz, kuşlara götürüyoruz. Oyuncağı ve kıyafet paylaşımını henüz düşünüyoruz aslında. Çünkü kıyafetlerimiz küçülünce İpek'in olacakmış, oyuncaklarımızın da hepsiyle oynuyormuşuz.<br />
'Sen olsaydın' larımızı çok artırdık. Ben zaten İpek'le olan ilişkimizde çok sık kullanıyordum, şimdi başka insanları, hayvanları ve hatta kendimi de ekledim. Bol bol 'sen olsaydın ne hissederdin' diyorum Nazlı'ya.<br />
Doğaya ve doğada var olan her şeye karşı duyarlı olmaya hep çalışıyorduk kendimizce, şimdi Nazlı İpek'e de öğretmeye başladı.. Bahçede dakikalarca karınca falan izliyorlar, onlara toz şeker veriyorlar, evlerine götürmeleri için. Balkonda kuşlara su koyuyorlar, bulgur döküyorlar avuç avuç:)<br />
Sonra geri dönüşüme de daha fazla önem vermeye çalışıyoruz ( kreşe giderken okulumuz sayesinde farkındalığı daha fazlaydı bu konuda) .Evdeki eczanedeki pilleri topluyoruz, şişeleri, kağıtları ayırıyoruz, birlikte atıyoruz.<br />
Etkinlik yaparken, kağıt kesip biçerken, eczanede kullan-at bardaklardan kullanırken hep ağaçları düşünüyoruz..<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUF2RCZ8JUvgAtcZmvGIVXFpva1f6tba0LqHL38ZEJFRZiTpUURRP1vmuliorQbvXsmfVr0mFNSabJmtkTRk5Y_085m4dnhxhQqsoBRVsY4cqbImoZj_syk_j3lPJf0CIvV1Za8nEg58D8/s1600/foto%C4%9Fraf.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUF2RCZ8JUvgAtcZmvGIVXFpva1f6tba0LqHL38ZEJFRZiTpUURRP1vmuliorQbvXsmfVr0mFNSabJmtkTRk5Y_085m4dnhxhQqsoBRVsY4cqbImoZj_syk_j3lPJf0CIvV1Za8nEg58D8/s1600/foto%C4%9Fraf.JPG" height="321" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Kendimizden başka varlıkları düşünebilmekle beşlıyor aslında bir çok şey. Bu dünyanın sadece bizim için değil bütün canlılar için döndüğünü farkettirmek gerekiyor çocuklara. Ben bu son yıllarda yaşanılan bir çok olumsuzluğu, bu anlamsız kin, nefret, taraf olma hallerini, aynı olumsuzluğa bir tarafta olunca üzülünüp, bir tarafta olunca kayıtsız kalınabilme olayını, bu 'kimseyi sallamam,ben kendi hayatıma bakarım' umursamazlığını, bu doğaya ve canlılarına olan duyarsızlığı, çocuk istismarını, kadına olan şiddeti hep kazandırılmamış empati yeteneğine bağlıyorum.<br />
Geçen göl kenarında kurbağa hedef alıp vurmaya çalışan bir arkadaşıma 'ileride uzaylılar gelip sana kendi dünyanda taş atmaya çalışıp,eğlenecekler' dedim. Sanırım komik buldu. Belki olmayacak şey, ama hiç komik değil bence. O göl kurbağaların.<br />
Çocukken öğreniliyor bir çok şey. Çok büyük sorumluluklarımız var. Çocuklarımın sadece kendilerini mutlu eden, bencillikleriyle gurur duyan, vefası vicdanı eksik yetişkinler olmaması için ben elimden ne geliyorsa yapmaya çalışıyorum. Başka yol bilen varsa söylesin. Gerisi de onlara kalmış. Umarım yıllar sonra da okurlar, 'öğrenmişiz di mi anne, fena değiliz yani' derler :)elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-56768361831433743822014-07-04T13:58:00.000+03:002014-07-04T13:58:43.127+03:00Teyze Oluyoruuuummm...Bu yazı pek sevgili kız kardeşimin 'aramızda kalsın' talebiyle bugünlere kalmıştır. O ilk duyduğum anki heyecan, mutluluk ve de sulu sulu gözlerimle yazsaydım kesin daha farklı bir yazı olurdu.<br />
<br />
Resim taaaaaa yıllar öncesinden.. En sevdiklerimden.. Söz konusu Bedoşsa dedim, bu resmi koymalıyım :)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmKjl-uk1t5C8GSCJr2h-SwvxEsVm51-aLvqFC0O-864pYBLp-Dotj9ykImV181EN_1hO-QHHIyV2IhxtKuOQ9yCLzHseiEYEIYnAGu-I87-FoF8_seBEGdtu7cs8WQGYjURJ3-ShEcVvh/s1600/DSC_2854.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmKjl-uk1t5C8GSCJr2h-SwvxEsVm51-aLvqFC0O-864pYBLp-Dotj9ykImV181EN_1hO-QHHIyV2IhxtKuOQ9yCLzHseiEYEIYnAGu-I87-FoF8_seBEGdtu7cs8WQGYjURJ3-ShEcVvh/s1600/DSC_2854.JPG" height="274" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Haberi anneler gününde henüz mercimek kadar bile olmayan ufaklığın ağzından yazılan bir mektupla öğrendik. Ufaklık hiç üşenmemiş, ananne ve dedesine, dayısına ve de teyzesine ayrı ayrı mektuplar yazmış ben geliyorum diye. Olayı anlayıp kavramam biraz vakit aldı itiraf edeyim. İsimsiz bir mektup alıyorsunuz, 'Teyzecim'le başlayan, nasıl yani diyerek başladım okumaya, sonra mutluluğum cidden gözyaşlarına dönüştü. Bu kadar farklı şeyler hissedeceğimi düşünmemiştim açıkçası hiç. 'E hadi artık, ne zaman, ne zaman ' nidalarım çok uzun zamandır vardı tabi ki. Ama istekler gerçeğe dönüşünce gerçekten bütün aile pek bir mutlu olduk.<br />
<br />
Yakın olsak her şey cok daha kolay ve güzel olacaktı kesin, ama böyle de tadını cıkarmaya calısıyorum teyzelik heyecanımın. Olabildiğince destek olmaya calışıyorum tabi ki çok engin bilgi ve tecrübelerimle ama sevgili kardeşime göre ben çok daha rahat, relax bir insan olduğum için ne kadar yeterli oluyorum bilinmez. Kendisi şu an 'Yaptığım makyajın %75inin emildiğini düşünürsek.... tarzı cümlelerle meşgul. Umuyorum biraz daha rahatlayacak ve biz yılbaşı gecesi!! sağlıkla, sevgiyle, aşkla kucağımıza alacağız bebişi. Evet verilen tarih 31 Aralık, aynen Nazlı kuzusunu beklediğimiz tarih gibi :) Bakalım ne zaman gelecek, Nazlı gibi acele mi edecek ve bakalım kız mı gelecek erkek mi?<br />
<br />
Dileğim tabi ki önce sağlıkla gelmesi, sonra şimdilik zor gibi görünse de yavruların birarada büyüyebilmesi, çoook yakın arkadaş olabilmeleri, benim teyzesinin kuzusunu sevmek için kilometrelerce yol gitmeme gerek olmaması falan falan... Biz dileyelim bakalım, hayırlısı...<br />
<br />
<br />elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-52121077240640600972014-07-03T09:23:00.000+03:002014-07-03T09:24:52.832+03:00Önce Sağlıkİnsan sürekli birşeyler öğreniyor ya hayatta, ya da bildiklerini hatırlatıyor ya hayat, bir çok şeye boşuna daralıp bunaldığımı , kendime boşuna gereksiz stres kaynakları ürettiğimi biliyorum aslında. Ama insanım işte yapıyorum. En önemli şey ne ? Tabii ki sağlık.<br />
<br />
Geçtiğimiz hafta hatırladığım en eski arkadaşımı ziyarete gittim. Hastaneye. Şu an iyi çok şükür. İnşallah daha iyi de olacak. Yıllar var uğraşıyor bir illetle, alt ediyor gene geliyor döngüsü. Bu sefer son oldu inşallah, artık çok iyi olacak. Çok da iyi gördüm kendisini. Hasta ziyareti kısa olur normalde ama biz saatlerce oturduk, sıkılıyorum zaten dedi, bana da gün doğdu, geçmişi andık bol bol, çocukluğumuzu konuştuk, yakın geçmişimizi, sonra tatil planlarımızı..<br />
<br />
İşte böyle içimde sebepli bir sevinç.. Sağlıklı, mutlu, bol hayalli, bol şükürlü insanlar olabilmemiz dileğiyle :)<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-81287938268664520322014-06-16T22:23:00.001+03:002014-07-03T09:24:32.065+03:00Leyleği Havada GörmekNe güzel bir deyimdir değil mi? Ben her baharda gözüm havalarda gezerim, bir leylek göreyim uçarken de bol bol gezeyim bu sene diye.. Gezmek arzusu genlerimde var. Kesin. Ev hayatımı da severim pek tabii ama yine de gözüm de gönlüm de hep dışarılardadır (Bu kadar da evcimen bir kocayı nasıl da bulmusum bir muamma tabi.).<br />
<br />
Özellikle de çocukları çiftledikten sonra mümkünse olabildiğince dışarıda olayım. Hiç olmadı yavrularımı alıp eczaneye gideyim, ama evde az bulunalım, dolayısıyla evin altını üstüne daha az getirelim, daha az dağılalım,daha az dağıtalım. Onun için yaz geldi pek bir mutluyum. Tabii şöyle daha farklı bir şehirde yaşasam, yıllar önce hayalini kurduğum gibi bir sabahtan eczaneye gelmeden önce, sonra bir de akşam çıktıktan sonra deniz yapıp günümü öyle sonlandırsam daha da mutlu olurdum ama şehrim belli, gayet kurak ve de gayet çorak. Bu şartlarda kendime sürekli fırsatlar yaratmaya calışıyorum çocuklarla dışarıda olmak da çok kolay olmuyor tabii, ama evdeki kadar daralıp bunalmıyorsun, üstüne bir de evin o sürekli ortasına bomba atılmış haline de stres olmuyorsun.<br />
<br />
Velhasıl havaların bu halini seviyorum. Bu sene de leylek görmedim ama görmüş gibiyim, bolca geziyorum diyerek geri dönüş sinyalleri verip kaçıyorum. Pek pozitif bir pazartesi bugün, stressiz,sıkıntısız. İçimde de sebepli bir sevinç. Çok eski bir arkadaşımla, belki de en eski arkadaşımla çok keyifli bir konuşma yaptım bugün. Ayrıntılarla döneceğim. Bu arada siz de biz de rutinimizle mutlu olarak kalalım..<br />
<br />
<br />elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-70307272579290651822014-02-05T23:36:00.000+02:002014-02-05T23:36:16.754+02:00Babbaaaa<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
İpek kız epeyce büyüdü artık.. 15 ayımızı doldurduk çoktan. Evde işler biraz daha düzene oturdu. Daha rahat bir hayatımız var artık. Bana olan düşkünlüğü hala tam gaz devam ama kucağımda geçirdiği zaman dilimi biraz daha kısaldı sanki..Yine mutfakta bir koluma yerleşmiş şekilde yemek falan yapıyoruz ama günün diğer vakitlerinde biraz daha bağımsız. Ablamız şu sıra sömestr dolayısıyla evde, ondan önce de bir 15 gün hastalıgımız vardı yine evdeydik maaile..( Hastalıklardan uzun bahsetmek istemedim hiç ama bronşit ve de bronşit başlangıcı ile bu senenin gribine yakalanıp atlattık inşallah..) </div>
<div>
Gündüz uykularımız yaklaşık 1 aydır epey azaldı. Hatta artık günde bir kez uyuyor. Saat 12den sonra yatıyor, yaklaşık 1.5 saat uyuyor. Yine emerek uyuyor. Akşamları uykuya geçmesi biraz zor ve zaman alıcı oluyor. Hatta Nazlı'yı daha önce uyuttuğum bile oluyor.. Nazlı ayaktayken uyku için odasına girmek bile istemiyor.. Uykuya geçişlerimiz sıkıntılı yani.. Gecelerimiz ayrı sıkıntılı.. Onyüzbin kere falan kalkıyoruz yani. Emmeden uyumuyor, hatta bazen emerek bile uyumuyor.. Geceleri iadare ediyoruz diyelim, emme olayı bitince düzelir diye umuyorum. Nazlı'da hiç yaşamadığım bir durum bu sık gece uyanmaları, o yüzden tedirginlik duyuyorum açıkçası. Memeden kesmek de ayrı zor olacak sanki. Bakalım zaman neler gösterecek..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Heer derdini çok rahat anlatıyor. Genelde ıhh ıhhh nidalarıyla bir şeyler istiyor ve genelde yaptırıyor. İstekleri konusunda cidden çok ısrarcı. En son doktorumuzun tavsiyesi 'Hayır demeyi öğrenmelisin yoksa işin çok zorlaşır' olmuştu.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Tek tek,kelime kelime konuşunca tekrar ediyor, ama öyle konuşmaya başladı diyemeyiz hiç. Yine bu süreci de pek kestiremiyorum, çünkü Nazlı yaşında iki kelimeli cümleler kurabiliyordu. İpek kız herkese babbaaa diye sesleniyor. Sabah uyanıyor babbaaaaa... Bu ben oluyorum. Kapı çalıyor babbaaaa... Bu babası oluyor. Oyuncak, kitap vs alıyor eline babbaaa.. Bu Nazlı oluyor.. Ananneye babanneye herkese babba diye sesleniyor. Bir tek dede farklı. Ona gayet içten deddeee diyor. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Kilomuz hala %20-25lerde. Yemek olayı beni geriyor diyemeyeceğim. Her şeyi deniyor sayılır, bu da beni acayip mutlu ediyor. Nazlı'nın hala ağzına bile sürmediği pek çok şeyi İpek yiyor ve Nazlı da açıkçası şaşkın şaşkın izliyor.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Oyuncak yada kitaplarla falan pek arası yok. Ama kendi kendine oyalanmaya başladı yavaş yavaş. Geçen bir baş sarımsakla 15-20 dk oyalandı.. Soydu attı dış kısımlarını falan.. Nazlıyla oynamaya da başladılar ufak ufak..Ama çok kısa. İkisinin de sabrı yeterli değil henüz birbirleri için. Üçümüz ya da genelde babanneyle üçü saklambaç, yağ satarım bal satarım:), yakalamaca,kovalamaca tarzı oyunlar oynuyorlar. Çok eğleniyor. Nazlı zaten çok eğleniyor. Yavaş yavaş birlikte vakit geçirmeye başladılar böyle..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Çok nadir yazabildiğim için birikmiş herşey, daha yazacak çok şey vardır kesin. Bir teyze başladı mesela eve yardımcı İpek kıza hafiften bakıcı..Ama sonra çok hasta oldu, ameliyata falan giden bir süreç sebebiyle ayrıldı işten.. Başlarken bitti bakıcı olayımız. Hayırlısı.. Çok ben, biraz babanne,az annanne üçgeninde büyüyor İpek kız. Gönlümden daha farklı düzenler geçiyor ama şimdilik böyleyiz. İdare ediyoruz:)</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKw2eGOVLdEN4589_9hbYIgfyJb9vZaB_yNFMSj8Kc5GWIh0YUVu8gBbHl0o84toUwjMStKTQg4lrxcP-LpcFBMATsPGZfVL6URgeFpRPA5KUQt5R1mYGYutVd4_20unCa2f-kSB5xiNHx/s1600/eee.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKw2eGOVLdEN4589_9hbYIgfyJb9vZaB_yNFMSj8Kc5GWIh0YUVu8gBbHl0o84toUwjMStKTQg4lrxcP-LpcFBMATsPGZfVL6URgeFpRPA5KUQt5R1mYGYutVd4_20unCa2f-kSB5xiNHx/s1600/eee.jpg" height="442" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-8268080286573650202014-01-16T23:48:00.000+02:002014-01-21T22:34:54.474+02:00Nazlım 5 yaşında..Evet 5imizi doldurduk.. Çok cici bi abla olduk.<br />
<br />
Yeni yasımıza çok sorumluluk sahibi, çok anlayışlı, çok hoşsohbet, çooookk oyuncu (kendimizi ona bıraksak sanırım bütün gün barbicilik oynayabiliriz), yüzme dersine bayılan, 11 kişilik - baba, anne, nazlı, ipek, dayı, anneanne, dede, babanne, hala, teyze ve büyük teyze şeklinde - kendi deyimiyle sevgi sıralamasına sahip olan, kardeşiyle oynamayı (koşmalı,kaçmalı,saklanmalı) çok seven, çook sabırsız, hiiiiç boş ve kendi kendine kalmaktan hoşlanmayan, okula giderken ve de dönerken arabada uyuyan, bilgisayar oyunları ve televizyon için ciddi ciddi bizimle zıtlaşan, haftada bir verilen ödevleri daha üstünü cıkarmadan, eve girer girmez yapan, ve de okuyan yazan bir çocuk olarak girdik..<br />
<br />
Çabuk geçiyor zaman, bu yaş büyüme,olgunlaşma olayının çok net gözlemlendiği bir yaş.<br />
<br />
Büyümene alışabiliyor muyum bilemiyorum, geçmiş her anını özlüyorum sanırım..<br />
Sen beni anne yapan güzel yavru, sana bayılıyor, bitiyorum bebeğim, çok mutlu yılların olsun.. Güzel yüzün hep gülsün..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ9vu_WGjcmKu_5pgKTO1_R_TyHLYqJuQtCaJs6-1NG8j9L3I1hqHt2RIml_lksQUEzkcLyDdcshXy3yUk2THtVMEA_1hPugl0uWCmfF8kHM3hQ1GExXCztImI9-cw_jfwPRyISGtWN60m/s1600/ee.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ9vu_WGjcmKu_5pgKTO1_R_TyHLYqJuQtCaJs6-1NG8j9L3I1hqHt2RIml_lksQUEzkcLyDdcshXy3yUk2THtVMEA_1hPugl0uWCmfF8kHM3hQ1GExXCztImI9-cw_jfwPRyISGtWN60m/s1600/ee.jpg" height="400" width="361" /></a></div>
<span style="font-size: x-small;">Üçüncüsü yolda olan iki doğum günü partimizden dogru düzgün bir foto karesi olamadığı için bu fotoyla idare edeceğiz artık..</span>elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-31275361537701109302014-01-01T11:39:00.000+02:002014-01-01T11:39:28.153+02:00Mutlu Yıllar..En çok sağlık, mutluluk, huzur dileyelim yeni yılda..<br />
<br />
Ülkemiz için de saygı,sevgi,empati,doğrulukla dolu,huzurlu aydınlık günler..<br />
<br />
Herkesin minik dileklerinin bile gerçekleşeceği bir yıl olsun:)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvAiDLIofsdda-vtC8MsdYqr4V-H7a91MeJfTC15vGx0E9YiAPm9ZR8b2eAik3MJogN9mgghykuxtSUGicERA3XdFudmT4Y9Ri_BUMvKK-X6W94dSv1K3Rcz1TNaGrpW7hFvQq-LvNVCbB/s1600/aa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="427" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvAiDLIofsdda-vtC8MsdYqr4V-H7a91MeJfTC15vGx0E9YiAPm9ZR8b2eAik3MJogN9mgghykuxtSUGicERA3XdFudmT4Y9Ri_BUMvKK-X6W94dSv1K3Rcz1TNaGrpW7hFvQq-LvNVCbB/s640/aa.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-size: x-small;">Kuzen Pınar'da başlayan, evimizde çekirdek aile biten, öksürük seslerinin eşlik ettiği bol oyunlu akşamdan...</span>elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-75885003342123618662013-12-12T23:24:00.001+02:002013-12-12T23:24:54.669+02:00İki Diş..14. ayın içersindeyiz İpek kızla..<br />
Fırsatımız olamıyor diye hiç not düşemiyoruz, olmuyor, günler geçiyor.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt-Id34R-R_Jhz-HMSAQ8vKnJax2sKeF6Y3fvJN2iT7dcCfZ0szaS7s2HfpNMtGzew4n9UyLjfU5fTw0yUhGaGCu9DfAXbj5XasQqgSom2pJTMS9TRisR4gO9T2hao4lEzU2EE3uuT-Fsy/s1600/IMAG2659_1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt-Id34R-R_Jhz-HMSAQ8vKnJax2sKeF6Y3fvJN2iT7dcCfZ0szaS7s2HfpNMtGzew4n9UyLjfU5fTw0yUhGaGCu9DfAXbj5XasQqgSom2pJTMS9TRisR4gO9T2hao4lEzU2EE3uuT-Fsy/s320/IMAG2659_1.jpg" width="188" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
İpek artık yürümüyor koşuyor.. Evde tehlike şeklinde geziyor. Bazen ortadan kayboluyor, hava karanlık falan da farketmiyor, odalardan,banyodan, koltuk, kapı arkalarından topluyoruz kendisini. Pek temkinli değil, her an her şey gelebiliyor başına..Bir yeri acıdığında tık diyor, hatta artık uzatıyor falan, tıkkaaaa şeklinde geziyor gün boyu. Hoşlanmadığı bir şey olduğunda, istediği bir şey olmadığında da tıkkaaa...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Şu sıra herkese babbaa diyor.. Bir çok kelimeyi bizden sonra tekrar ediyor..Geçen sabah, ablası için uyuyyooo bile dedi.. Bunlar genelde tek seferlik. Ara ara kaka yapınca eliyle gösterip kakkaa diyor.Suya buurrrrrrr diyor.<br />
Her çeşit oyun oynamaya bayılıyor, yalnız başına pek vakit geçiremiyor, mutlaka birimiz hep onunlayız.. Koşmalı,kaçmalı,yakalamalı oyunlar favorimiz.. Ayakta ve de başka birşeyle meşgul olduğum zamanların genelinde bacağıma yapışık.<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkqmNYCha6CxBDH4ShWnf6NF8K2p3mZk-axNsT5Wd7MPlutqMSn97gU4sAIQMqeAYHXKFtK0AQYFg2dstBG5YpR4GSnPJs4au3USMw4MnApcjZyaXNiWSpfzZ5wY_69kLjxsjeTkXuES42/s1600/IMAG2747_1+(1).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkqmNYCha6CxBDH4ShWnf6NF8K2p3mZk-axNsT5Wd7MPlutqMSn97gU4sAIQMqeAYHXKFtK0AQYFg2dstBG5YpR4GSnPJs4au3USMw4MnApcjZyaXNiWSpfzZ5wY_69kLjxsjeTkXuES42/s400/IMAG2747_1+(1).jpg" width="227" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
Çok iştahlı diyemem belki ama yemeyi seven bir çocuk.. Öyle uzun uzun tıka basa yemiyor ama ne bulsa ağzına götürüyor, reddetmiyor.. Bir iki lokma yiyor, bi bakıyor tadına, sonra devam ederse ediyor. Nazlı kızın hala ağzına bile sürmediği bir çok şey olduğu için İpek'in bu haline bayılıyorum açıkçası.. Uzun uzun yememesinin sebebi de bana kalırsa hareketliliği, yemek yiyecek kadar uzun süre sabit duramıyor maalesef. Mama sandalyesine hiç oturmuyor artık. Kucağıma oturtup, hızlıca yedirmeye çalışıyorum öğünlerini.. 1 yaş kontrolunde doktorumuz ' bir gün çok güzel yer, ertesi gün her şeyi reddeder, hiç panik yapma, vucut kendini dengelemeye çalışıyor,sebzeler hariç hiç bir şey için ısrar etme.' demişti. Panik olmuyorum ama ısrar etmeden de duramıyorum açıkçası.<br />
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8-4bN79D7hup1XsLDMT99TnOICW58IjG_LCk0HjFttJtpxm5n-pXmtcFZstpRXRYsUSKehyphenhyphenXyB5JF1RVHxOhMzhy_cZzx5ZSlGQStEykn04nAkHkB02lnmWvBcyP9YWc5MvoypWIZ7zUz/s1600/IMAG2701_1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8-4bN79D7hup1XsLDMT99TnOICW58IjG_LCk0HjFttJtpxm5n-pXmtcFZstpRXRYsUSKehyphenhyphenXyB5JF1RVHxOhMzhy_cZzx5ZSlGQStEykn04nAkHkB02lnmWvBcyP9YWc5MvoypWIZ7zUz/s400/IMAG2701_1.jpg" width="267" /></a><span style="text-align: left;"> Hala iki dişimiz var.. Geceleri bilmem kaç kez ağlayarak kalktığımıza göre devamı geliyor diye düşünüyorum. Gece her kalktığında emziriyorum maalesef. Açıkçası emzirmeden uyutmaya çalışamadım hiç, o enerjiyi bulamadım yani kendimde. Gittikçe zorlaşacak sanırım işim ama günün sonunda cidden çok yorulmuş oluyorum ve emzirmek kolaylık gibi geliyor, belki 3 gün uğraşşam sonrası daha kolaylık olacak ama cidden o kadar enerjim bile kalmamış oluyor, emiyor ve de uyuyuyor.. Gün içinde de ara ara çok emmek istiyor ama genelde geçiştiriyorum. Hala günde iki kez max 1er saat uyuyor ve sadece de uyurken emiyor..</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-22033216069277791032013-11-26T15:12:00.001+02:002013-11-26T15:12:24.947+02:00Üzgünüm.. Karamsarım..Biz şimdi gözlerinin içine bakıyoruz ya.. Bir gülüşleriyle, bir adımlarıyla mutlu oluyoruz.. Yazıyorlar, çiziyorlar,konuşuyorlar mutlu oluyoruz.. Sosyalleşiyorlar, arkadaşları oluyor mutlu oluyoruz.. Zevkleri, seçimleri oluyor biz yine mutlu oluyoruz..<br />
<br />
Kendilerini ifade ediyor, kendileri oluyorlar biz bu sefer çok mutlu oluyoruz..<br />
<br />
Teşvik ediyoruz, takdir ediyoruz, çabalıyoruz ya daha mutlu olmaları için, büyüdükçe mutluluklarının da büyümesi için, yüklüyoruz ya güzelliklerle, kendi hayatımızın küçük alanında uğraşıyoruz, sıkılıyoruz, daralıyoruz, gevşiyoruz, bu çekirdek hayatımızda dönüp duruyoruz ya, evimizin dışında, sokağımızda, şehrimizde, ülkemizde de bizim bu çabalarımızdan çok bağımsız,çok şeyler oluyor..<br />
<br />
İzliyoruz, hatta bazen izleyemiyoruz bile, duyup dinleyemiyoruz ve zaten konuşamıyoruz... Ve korkuyorum, çocuklarımın benim kadar mutlu çocuklukları, düşkün olacakları özgürlükleri, adaletli sevgi dolu hayatları olacak mı, bilmiyorum hiç..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjktjnpS2eOG7BNV927OYL78SIgU95yCzhhsdgMnnmyfmBE9u_SCOz2N8ONHZmg-6m00qsn3oNowTBSGKP4fhnqg40XKFZvSz0g84T8hlKT-ZaZhDH8cwJnuxXNVmtXVUDUz8YEs0RTMVGA/s1600/a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjktjnpS2eOG7BNV927OYL78SIgU95yCzhhsdgMnnmyfmBE9u_SCOz2N8ONHZmg-6m00qsn3oNowTBSGKP4fhnqg40XKFZvSz0g84T8hlKT-ZaZhDH8cwJnuxXNVmtXVUDUz8YEs0RTMVGA/s400/a.jpg" width="400" /></a></div>
<br />elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-74659940267811139612013-11-17T13:37:00.000+02:002013-11-17T13:55:52.505+02:00Doğum günü II İpek kızın doğum günü yazısını beklemekten eskitmiş, 1ay sonra yayınlayabilmiştim. Şimdi fırsatım varken bugün doğum günü olan kocama buradan mutlu yıllar diliyorum:) <br />
<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtwYRn-zoztOGKD77u_HpnvgmjtBLmpu3oa-XV2ahi7yWITD_j5f4_XaP1dharTPRnr79mcfRlPUG81uCJ1y9m4-d5iMuxOxpCqt7Y1BnVtufdWnE-kK6dhR13OukCmwMJoGCT6Bvd_EDj/s1600/a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtwYRn-zoztOGKD77u_HpnvgmjtBLmpu3oa-XV2ahi7yWITD_j5f4_XaP1dharTPRnr79mcfRlPUG81uCJ1y9m4-d5iMuxOxpCqt7Y1BnVtufdWnE-kK6dhR13OukCmwMJoGCT6Bvd_EDj/s640/a.jpg" width="409" /></a></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<br />
<div>
Şu sıralardaki en popüler diyaloglarımız da not ediyorum bu vesileyle:)</div>
<div>
<br />
<div>
Emreee, İpek iki dakika sende, ben çamaşır çıkartayım.. Yok yok,ben banyodayım zaten, ben çıkartırım..</div>
<div>
Emreee, İpeke bakar ol, ben bez getireyim.. Yok yok, sen gel ben getiririm ne istiyorsan..</div>
<div>
Emreee, ben Nazlı'yı yıkayayım, İpek senle... Yok yok, ben yıkarım Nazlı'yı, siz takılın İpekle. </div>
<div>
Emreee, yemek yapı.... ....yok,sen gel, ben yaparım.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Biraz abartılı oldu sanki.. Yalnız İpek kız da şu yaramaz çocuk tanımlamalarına çok uygun bir bebek.. Biz biraz sakin bir tarza alışkın olduğumuz için de zorlanmıyoruz desem epeyce bir yalan olur yani:)<br />
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxwNH8S8MvW_kg3GJ9E8lEEIJOm1bt1uIwobKX8bH_k4WiSNG7K6II_xNiEXP2Ul3qkxW-B_vjpKxkes3P_n50duqZxX0tdtOjTzU_JDxaJqjN6a8lmq1R9Juo-OOTR-SKxZONcnM2Ibqk/s1600/k.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="452" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxwNH8S8MvW_kg3GJ9E8lEEIJOm1bt1uIwobKX8bH_k4WiSNG7K6II_xNiEXP2Ul3qkxW-B_vjpKxkes3P_n50duqZxX0tdtOjTzU_JDxaJqjN6a8lmq1R9Juo-OOTR-SKxZONcnM2Ibqk/s640/k.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<br />
<br />
Keyifli, neşeli, sağlıklı, bol sabırlı bir yıl, hep bizli uzun mutlu bir ömür diliyorum kendisine..<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-12399882215819599892013-11-15T23:15:00.000+02:002013-11-15T23:15:48.831+02:00Doğum günü..<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDUr5SacPzgX80bS1sTK0aCLjqxMfREoWXdhQzO-U_YADermrvmG4jpSkD9rDMQkhdsks84GIfFsv9OvubY-SCvrUhUoBUgjiug_PFxi9AQkTuYubrac9iP3gt0DMG144LP_kWXlN8d4_1/s1600/DSC_2794_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDUr5SacPzgX80bS1sTK0aCLjqxMfREoWXdhQzO-U_YADermrvmG4jpSkD9rDMQkhdsks84GIfFsv9OvubY-SCvrUhUoBUgjiug_PFxi9AQkTuYubrac9iP3gt0DMG144LP_kWXlN8d4_1/s400/DSC_2794_2.jpg" width="328" /></a></div>
<br />
<br />
<div>
<br /></div>
<br />
<br />
İyi ki geldin aramıza canım kızım.. Mutlulugumuza mutluluk kattin.. Çok güzel günlerin olsun inşallah.Sağlıklı, mutlu ve bizli uzuun bir ömrün. Heyecanın, coşkun daim olsun hayatta. Allah sana hiic büyük acılar yasatmasin, gözlerin hep böyle kocaman kocaman gülsün. Bana da senin hep mutlu olan kocaman bi insan olduğunu göstersin, beni sizlerle yaşlandırsın,her güzel gününüze şahit etsin:)<br />
<div>
Amin..</div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXPnNh-POQ4fiJQzqIApFzANJdfEddhNOSjKEzj6u_lZkeh3DWJI0rDFIYc3prOZHOH5-1LpanlJaZXXR2uIyK_b3C5XYf7-vvDERThGYCXhSegSAC_sWoi5VgtZS6JjuNIeEJJGIEmrXS/s1600/DSC_2772_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXPnNh-POQ4fiJQzqIApFzANJdfEddhNOSjKEzj6u_lZkeh3DWJI0rDFIYc3prOZHOH5-1LpanlJaZXXR2uIyK_b3C5XYf7-vvDERThGYCXhSegSAC_sWoi5VgtZS6JjuNIeEJJGIEmrXS/s320/DSC_2772_1.jpg" width="259" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-82188664842798893842013-10-20T22:57:00.001+03:002013-10-20T22:57:43.538+03:001 yaş..İpek kız artık 1 yaşında..Neler yaşadık diyor insan ama işte çabucak geçti gitti 1 yıl.. Bundan sonra da böyle hissedeceğiz onun için tadına varmaya çalışıyorum..Her anın...<br />
İpekli hayat biraz yorucu ama.. İpek kız hala hep kucağımda.. Ve hemen hemen hep ayaktayız..Her daim bir bel ağrım var.. Günde ancak 3-4 kez oturabildiğim için o zamanlar ve de tabi ki yattığımda farkediyorum şiddetini.. İşe tam zamanlı başlamış sayılmam. Genel olarak İpek'leyiz. İşe de onunla gidiyoruz genelde. Evde bu düzen düzensizlikten çok daha iyi.. Ben de kızım büyürken hep onunlayım. Güzel yani..Ama hiç kendime zamanım olmuyor maalesef.. Ya şöyle bomboş 1 saatim olsa gün içinde fena da olmaz aslında.. Günde iki kez uyuyor. Genelde 45 dakika falan,bazen de 1-1.5 saat,en çok 1.5 saat. Hala sabahları 6,5-7 civarı kalkıyor.. Akşam 8 civarı yatıyor.. Maalesef ki yaklaşık bir aydır geceleri de çok sık uyanıyor.. 11 ay kontrolunde doktorumuz kendi kendine dalmayı ögrenememisse bundan sonra geceleri sürekli kalkar, sizi yatakta oturur halde bekler demişti.Ertesi gün başladı.. Emmeden uyumuyor, bazen emmiyor da, geceler böyle bir kaos şu sıra.Umuyorum geçer gider,çok zor çünkü.. Uyuduğundan birşey anlamıyorsun, kalk yat,kalk yat, sersem gibi.. Nazlı'dan pek alışık değiliz biz böyle durumlara,zorlanıyoruz yani.. Diş çıkarıyor, geçecek falan diye avutuyorum şimdilik kendimi, bakalım umarım haklı çıkarım..<br />
<br />
Gün içinde de çok hareketliyiz. Bezini emeklerken falan değiştirebiliyorum o kadar yani. Çok hızlı emekliyor ama pek tercih ettiği bir hareket şekli değil. Henüz yürüyemiyor, 5-6 adım atıyor ama,yakındır yani yürümesi. Sürekli ayağa kalkma peşinde. Yerden koltuklara, sandalyelere, dolaplara hatta düz duvara,koltuklardan tepelerine,tutunabildiği ne bulursa tırmanıp ayağa kalkıyor. Ne zaman kucağımda değilse de bi şekilde bana tırmanıyor, çok komik aslında, arkama geçiyor ve ben onu alana kadar bacaklarıma yapışıp bekliyor..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVE_ljtXX_-ZHw9F_Lnb1G7ecl0UdIV80sbMh_YU6jAfk7BqBGCPsiYvvqfchdP15h3862LoO1AZYGd9rzfQus3LJ2hiLOp5Gnc9ke6A6dU91nCO5q3Ww-Y3ydURF6e82t56bcsZup1w0W/s1600/IMAG2281_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVE_ljtXX_-ZHw9F_Lnb1G7ecl0UdIV80sbMh_YU6jAfk7BqBGCPsiYvvqfchdP15h3862LoO1AZYGd9rzfQus3LJ2hiLOp5Gnc9ke6A6dU91nCO5q3Ww-Y3ydURF6e82t56bcsZup1w0W/s400/IMAG2281_1.jpg" width="210" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Yemek yerken mama sandalyesinde oturtmaya çalışıyorum, hala calışıyorum, belki 5 dakika falan oturuyor artık. Yemeyi seviyor aslında, Nazlı gibi değil, değişikliklere açık. Ama ağzını bul ki yediresin modundayız maalesef. Genel olarak bizim yediğimiz her şeyden yiyor. Ama tabi ki yemediği de çok şey var. Peynir ve yumurta beyazı en sık teklif edip reddedildiklerim mesela. Yemeyi seviyor dedim ama yanlış anlaşılmasın öyle tıka basa yiyen tarzda bir çocuk hiç değil. Az az, bıt bıt bıt yemeye çalışıyor işte. En son 7.800kg dı mesela. Kendisi minik hala:)<br />
<br />
Anne, baba dede diyor. Bazen annanne bile diyor. Gel gel gel diyor. Babaya baab diyor bazen. Hepimize böyle sesleniyor ara ara. Bir de sinirlenince söyleniyor..Bir şeye hayır dediğimizde hem ağlıyor hem söyleniyor. Maalesef hayır diyecek de çok şey oluyor. Kendisi tehlikeyi seviyor, prizlere parmak sokmaya çalışıyor, her bulduğunu ağzına atıyor, çekmeceler, evdeki cam kapaklar, aynalar hepsi oyuncak onun için. Önlem almaya çalışıyoruz kendimizce.. Dop diyor topa, eline telefon alıp alooo diyor, kumandayı bulunca televizyona tutup basmaya calışıyor.Kendi kendine yemeye bayılıyor, yedirmeye daha çok bayılıyor.Ne varsa mutlaka önce bir yanındakinin ağzına sokuyor.Kitaplara bakıyoruz ara ara, ilgisi 2 dakika sürüyor sürmüyor.Nazlı'ya ciddi ciddi okurdum dinlerdi bu zamanlar.İpek'e hayvan taklitleri yapıyorum bol bol.. Her gördüğü hayvana hovhovhov diyor şimdilik.<br />
<br />
Çok anneciyiz.. Beni gördüğü anda hemen bi mızırdanıyor, al beni al beni al beni moduna giriyor. Ablayla hatta genelde abla ve babayla oynamaya bayılıyor. Tanıdığı bildiği insanlarla çok keyifli ama yabancı ortamlarda hala biraz huzursuz..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_H5QsqEO7sM6g83RzhMjiiuc8iqlzMAAzIfJGVKvDtZHW4yGqpSdvmPMdKaYzVpQUhSSGJ6WysA_NgpLMluWGv2cPOSnMflCwLQEfYVs4TI9KtqvJ1Ezlbonmrp8RB1VRTiAdHp3jE2he/s1600/IMAG2267_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_H5QsqEO7sM6g83RzhMjiiuc8iqlzMAAzIfJGVKvDtZHW4yGqpSdvmPMdKaYzVpQUhSSGJ6WysA_NgpLMluWGv2cPOSnMflCwLQEfYVs4TI9KtqvJ1Ezlbonmrp8RB1VRTiAdHp3jE2he/s400/IMAG2267_1.jpg" width="236" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Genel olarak bir yaş hallerimiz böyle sanırım.. Kesin atladığım çok şey vardır, ama benim için yazmak öyle zor ki bu 3. akşam bitirebiliyorum inşallah..<br />
<br />elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-21710005367887950412013-10-12T23:35:00.001+03:002013-10-13T07:17:38.847+03:00Can Dosta Veda..Biz bugün çok sevdiğimiz bir arkadaşımızı sonsuzluğa uğurladık.. Eşimin can arkadaşı.. Geçmişte iş arkadaşı..Nikah şahidi.. Halı saha arkadaşı.. Play Station arkadaşı..Basketbol oynadığı arkadaşı.. Doğumlarda stresini alan arkadaşı.. Ya fenayım dediğinde yanıbaşında bulduğu arkadaşı.. Daha daha dahası.. Kardeşi..<br />
<br />
Çok ani,çok fena,çok anlamsız,çok acımasız bir şekilde gitti koca adam.. Hiç tanımadığı bir insanın hiç yoktan sebebiyle sonlandı hayatı.. Kalbine denk gelen o aletin o yarasına kalbi dayandı ama dakikalarca oksijensiz kalan beyni dayanamadı maalesef..<br />
<br />
Annesi ve kardeşi organlarını bağışladı.. Artık başka bedenlerde can bulacak Umut.. Başkalarına umut olacak.. Herkes için zor ama Allah en çok annesi ve kardeşine sabır versin.. Mekanı cennet olsun inşallah..elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-3736209102033837252013-09-26T22:58:00.002+03:002013-09-26T22:58:38.886+03:00Yeni Okul, Yeni Hayat2 yıl önce başlayan kreş maceramız 30 haziranda sonlandı.. Gayet sancılı oryantasyonumuz neredeyse 1 yılda tamamlandığı için, kreş sürecimiz aklımızda çok pembe kalacak diyemeyeceğim. Benim bir çok açıdan içime sinmesi, ortamı ya da insanları sevmiş olmam, okulun yavruyu yaklaşık 1 yıl her sabah ağlayarak gönderdiğim bir yer olması gerçeğini değiştirmedi maalesef. Şimdi bir anlamı yok tabi ki ama çok düşündüm, Nazlı'dan mı, bizden mi,zamandan mı,okuldan mı,yaklasımdan mı, neden bu kadar uzun sürdü bu süreç.. Kesin bir cevabı yok, ama şimdiki aklımla bu kadar zorlar mıydım yavruyu, zorlamazdım sanırım.. Her neyse önemli olan Nazlı'nın aklında nasıl kaldığı.. O ikinci yılını gayeet mutlu mesut geçirdiği için, çok sevdiği arkadaşları ve öğretmenleri de okulu da çok güzel kalacak aklında, şu an böyle yani..<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGoFlve7h6gTCkbukGAPzDYHAm9kmVg-qGn6xUbAXduKc2wIun0kkUiNsKR_Ephr553yjz17CtN6E7YcxqTkr0340AucMxneaU_rEYPMQWaQz45HvN_vgEYx4oDYCx3bVmQsIhTdVc8ttv/s1600/IMAG2196_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGoFlve7h6gTCkbukGAPzDYHAm9kmVg-qGn6xUbAXduKc2wIun0kkUiNsKR_Ephr553yjz17CtN6E7YcxqTkr0340AucMxneaU_rEYPMQWaQz45HvN_vgEYx4oDYCx3bVmQsIhTdVc8ttv/s400/IMAG2196_2.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Bu bizim için hazırlanan veda kartı (Biz veda kartı koyduk adını).. İçinde bütün arkadaşlarının resmi var, kapağında da sınıf resmi(yüzler belli olsun istemedim,yapabildim sanırım). Nazlı ara ara eline alıp tek tek bütün arkadaşlarıyla konusuyor, özlem gideriyor, anılarını tazeliyor:)<br />
<br />
<br />
Şimdi yeni okullu olduk. Açık söyleyeyim, zor olacağını düşünüyordum. Acaba kaç gün gidip gelirim, ne zaman içi rahat eder, ne zaman tamam güvendeyim der, ne zaman tamam anne sen git der.. Hepsini ve dahasını düşündüm tek tek.. Yaz boyu ara ara büyük okuluna başlıyoruz diye konuştuk ama ayrıntısız.. Çok üstünde durmak istemedim. Biraz sıradan gelsin ona da dedim.. Heyecanımı,gerginliğimi kendi kendime yaşadım..<br />
<br />
5 Eylül Perşembe günü 3-4 saatlik bir oryantasyon programıyla da yeni hayatımıza başlamış olduk. Sıkıntısız...Nazlı üzerinde var olan, bilinmezlikten kaynaklanan o tedirginliğin büyük bir kısmını sınıfların girişinde ellerine kelebekler çizdirerek attı. Geri kalan kısmını ise 'gel fotoğraf çektirelim, hoş geldin fotoğrafı, okula başlıyorum fotoğrafı' derken patlayan flaşlar sonrasında attı ki, 'biz buradayız, baktığında göreceksin hadi gir şimdi içeri' diyen babasına öğretmenin elini tutmuş sınıfına giderken dönüp bakmadı bile..Onlar sınıflarındayken biz de tanıtım programına katıldık, sunum boyunca konuşmalar Nazlı'nın velisi... ile başlayan bir cümle ile kesilecek diye bekledim ama olmadı.. Bizim kız sınıfta kaldı..Sonraki ilk okul gününün akşamında da 'Annee keşke beni de servise yazdırsaydınız' cümlesiyle şaşırdım, sarsıldım, hatta düştüm bayıldım :P<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1n6hEXgsRm-f7omWI2mPSluCLPDzqeAoPGpakhu0iEyO6Qv_0vOqbypp4dT484pg_x52ZsfeXD0LvOGDWKocpUMpFclcFrhLuEjZiDPzTyqYv1Jry7crfqhaKKQ6qC7ExeuXzTEOnlB-v/s1600/IMAG2190.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1n6hEXgsRm-f7omWI2mPSluCLPDzqeAoPGpakhu0iEyO6Qv_0vOqbypp4dT484pg_x52ZsfeXD0LvOGDWKocpUMpFclcFrhLuEjZiDPzTyqYv1Jry7crfqhaKKQ6qC7ExeuXzTEOnlB-v/s400/IMAG2190.jpg" width="225" /></a></div>
<br />
<br />
Evet, ilk gün okul parmaklıklarına tırmanmaya çalışmış bu kız da benim kızım:)<br />
Ben de pek bir mutluyum.. Maşallah diyelim,böyle devam etsin..elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-43373107341609042142013-09-06T21:42:00.002+03:002013-09-06T21:42:38.013+03:004 Kişilik İlk YazBu, bu kadar kalabalık ilk yazımızdı.. Korkmadım desem yalan olur açıkcası. Haziran sonunda okulumuza veda ettikten sonra Ahha dedim, hepimiz evdeyiz, nasıl olacak bu yaz..<br />
<br />
En sonki yazımda yazmışım -ki arayı çok açtım farkettim, hiiiç fırsatım olamadı desem, ancak rutin hayatımı sürdürebildim desem- , temmuz ayının büyük bir kısmını ananneye git geller yaparak geçirdik, gayet rahat ve keyifliydik.. Sonrasında evimizden ve de şehrimizden epey bir uzaklaştık.. Yıllardan sonra ilk defa uzun uzun memleket havası aldım.. Bana da çocuklara da çok iyi geldi açıkçası.. Seviyorum ya.. Hele de bu kurak kavruk boğuk yazlı Ankara'dan sonra bir iyi geliyor ki karadenizde olmak.. Yaklaşık 15 gün kaldık.. Bol temiz hava aldık, büyük annanne babannelerimizi varlığımızla mutlu ettik. Taa liseden arkadaşlarımla buluştuk, saydık saydık inanamadık tam 18 yıl olmuş birbirimizi tanıyalı, baktık baktık hiç bi değişiklik bulamadık kendimizde, yıllar geçmiş ama hiç değişmemişiz:)) Çocuklar çayır çimenle, börtü böcek, tavuk, horoz ve de ördeklerle pek bir haşır neşir oldular.Ya da olmaya çalıştılar diyelim..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicvhmrhJRdX5OC1UoB1_6jbH8Rkm_d4A8ZyjoZraVTU0JtAIyNL18Xto_oN7_DoVsmEav6Xq2ag0uw5D1H20MhePiG5TX04hypmiObBglT4yYu44CpwV6y3Y8QlaeZZdIea8RGvni-ju0J/s1600/IMAG1709.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIIpMZViztqYxZRCLf1qLAN6qCtHEbNu8k6TPMGWShXa9xbgP42aUS60tok6feYTTIreR-MLaLgHPfhTWEckYALNGlhwvNhiJGhCX2WPBfFbTsP7nPTZK8eFyVKV2u3WTdSP9TVdD1O66U/s1600/IMAG1618.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIIpMZViztqYxZRCLf1qLAN6qCtHEbNu8k6TPMGWShXa9xbgP42aUS60tok6feYTTIreR-MLaLgHPfhTWEckYALNGlhwvNhiJGhCX2WPBfFbTsP7nPTZK8eFyVKV2u3WTdSP9TVdD1O66U/s320/IMAG1618.jpg" width="180" /></a><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicvhmrhJRdX5OC1UoB1_6jbH8Rkm_d4A8ZyjoZraVTU0JtAIyNL18Xto_oN7_DoVsmEav6Xq2ag0uw5D1H20MhePiG5TX04hypmiObBglT4yYu44CpwV6y3Y8QlaeZZdIea8RGvni-ju0J/s320/IMAG1709.jpg" width="180" /></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgutkpjDyfcwDez68X92RsjnY4f7Ikx-vFLzEXOnHrVO0s_ir-0OtfHXSVYxo-yVMccLprActBp6P8itt69GHySdlBY19YjBp14xKcn8Mo33Aqh1a6wSTHx4zonZY1INmFuB6Zu1iC4nWhQ/s1600/IMAG1668.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgutkpjDyfcwDez68X92RsjnY4f7Ikx-vFLzEXOnHrVO0s_ir-0OtfHXSVYxo-yVMccLprActBp6P8itt69GHySdlBY19YjBp14xKcn8Mo33Aqh1a6wSTHx4zonZY1INmFuB6Zu1iC4nWhQ/s320/IMAG1668.jpg" width="180" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTq_Non-9poU1AKoIyv2fVjlqeSqI1yMfBjBl5rSGH4D5AMXcHo0f-Vs9KhSPYpkyuWkzjnJ_GsU3cFQTECEnhyRWFmcx0hpzE83YzKLaJ3LtKhSqZtnyUEqbHn2-rmUvX0GffTGMEZJ_3/s1600/IMAG1577_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTq_Non-9poU1AKoIyv2fVjlqeSqI1yMfBjBl5rSGH4D5AMXcHo0f-Vs9KhSPYpkyuWkzjnJ_GsU3cFQTECEnhyRWFmcx0hpzE83YzKLaJ3LtKhSqZtnyUEqbHn2-rmUvX0GffTGMEZJ_3/s320/IMAG1577_1.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
Trabzon tatilimizin sadece 3 günlük bayram kısmında babamız bizimle birlikteydi..Diğer kısmında anannemiz sağolsun bize eşlik ve de yardım etti. Ağustosun devamında yine yıllardan sonra ilk defa bu kadar uzun bir deniz tatili yaptım.. Çoook eski ve çoook sevgili dostum Gülo ve ailesi ile Bodrum'dan sonra, bir diğer çoook sevgili arkadaşım Tuba ve ailesi, özellikle kankamız Tuğçe ile gerçekten çok keyifli bir Side tatili yaptık..<br />
<br />
İkinci kısımda toplam 6 aileydik, onların iki yıldır bir devlet kurumunun kampında yaptıkları bu toplu tatil organizasyonuna bu sene biz de katıldık ve anladık ki kalabalık tatil gerçekten çok güzel oluyor.. Üzerinizdeki yük azalıyor, herkes her çocukla ilgileniyor, yeme içme, oyun hiç dert olmuyor.<br />
<br />
Gitmeden gözümde çok büyütmüştüm açıkçası, çok da tedirgin çıkmıştım yola.. Yolculukları, İpek kızın uykularını, yemeğini, Nazlı'yla yeterince ilgilenebilecek miyizi, daha bir çok şeyi düşünmüş durmuştum..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr-_ZEiHc0u-WqohzvOSzJshwNV8yPeK1fzoQLoy2t35TI3STEFcUWuPXf5jnxNteE-A1T2aTU110t4jXHvEvyH_1yQb4ZGWCBk-qM6njPNELWwQkcTu5LPm9Y3_AnccGXtV0_M78_Kgf_/s1600/IMAG1896.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr-_ZEiHc0u-WqohzvOSzJshwNV8yPeK1fzoQLoy2t35TI3STEFcUWuPXf5jnxNteE-A1T2aTU110t4jXHvEvyH_1yQb4ZGWCBk-qM6njPNELWwQkcTu5LPm9Y3_AnccGXtV0_M78_Kgf_/s320/IMAG1896.jpg" width="180" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigxX03-ZefPS575z1_DuN-xGuhdPGo4mz7anKRtOBfF5gwtvDjntKxmQzw_hVswaKln4NM1LRKXBj58zaRvQLlD-aLhGAgrX6Ms4918XBB2h9IIxoRoMSRyHXb_6KxDUeyVYvAtFz35qk7/s1600/IMAG2029.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigxX03-ZefPS575z1_DuN-xGuhdPGo4mz7anKRtOBfF5gwtvDjntKxmQzw_hVswaKln4NM1LRKXBj58zaRvQLlD-aLhGAgrX6Ms4918XBB2h9IIxoRoMSRyHXb_6KxDUeyVYvAtFz35qk7/s320/IMAG2029.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYD7mI41X4WXZGAm-pJ5DQAwyQrhppbkrP7zhOP_q4z7HKDEcl5jCrYW3hAEFPVBsbFZkiinUDqtzytZEhliBroZz82LglFERvnpuUH0_wYifSns2vVAMaSbyVeIlvoKkUVN1ycV_iiZ1J/s1600/IMAG2111.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYD7mI41X4WXZGAm-pJ5DQAwyQrhppbkrP7zhOP_q4z7HKDEcl5jCrYW3hAEFPVBsbFZkiinUDqtzytZEhliBroZz82LglFERvnpuUH0_wYifSns2vVAMaSbyVeIlvoKkUVN1ycV_iiZ1J/s320/IMAG2111.jpg" width="320" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI7mOfOUYXQ3EzbBSO7hOsD9MfofmoUpj9KKcpeR_R8Utx2obyEhBr9OSVAv7bwP0_gWnIrXmCVRuKaE2rH_C-E4kRnbsP9eAevLcX-giCNcwypp1x2sykePSL0eDL_4_bspWpPseMd-6T/s1600/IMAG2073.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI7mOfOUYXQ3EzbBSO7hOsD9MfofmoUpj9KKcpeR_R8Utx2obyEhBr9OSVAv7bwP0_gWnIrXmCVRuKaE2rH_C-E4kRnbsP9eAevLcX-giCNcwypp1x2sykePSL0eDL_4_bspWpPseMd-6T/s320/IMAG2073.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Nazlı yavrusu beni hiiiç yormadı, Bodrumda Serkanla çok iyi anlaştı, her şeyini kendisi halletti, pek müdahale etmeme gerek kalmadı. Gerekli yerlerde de babasıyla takıldılar.. Gayet iyilerdi:) Side kısmında ise o kadar çok çocuk vardı ki, başta Tuğçe'yle sonrasında herkesle gayet güzel eğlendiler. Kalabalık, deniz, kum, oyun.. Nazlı için çok eğlenceliydi. Kendini ifade etmesi, büyüklerle iletişimi, kalabalık ortamlarda varlığını gösterebilmesi açısından da bir kaç adım ilerledik sanırım.. Böyle böyle gelişip açacağız kendimizi:) Yormadı dedim ama Nazlı bu 10 günde bol bol ağladı.. Cidden yani.. Nasıl sinir olurum isteğini ağlayarak dile getirme olayına.. Biz bu yaz boyle bir huy edindik.. Her ne kadar ağladığı için istediği şeyi özellikle yapmıyor da olsam bırakabilmiş değiliz bu anlamsız, sinir bozucu davranışı..Bakalım okul başlayınca durulacağız diye umuyorum:)<br />
<br />
Yolculukların geneli havayoluylaydı ve sıkıntı olmadı. Uçak kalkarken ve inerken emzirdim, onun için etkilenmedi de basınç farkından. Arabayla bir 6 saatlik yol yaptık, Nazlı sürekli uyudu tabi ki, İpek'i de idare ettik. İpek arabada çok sıkıldığı için niyetim ona yola çıkmadan uyku hali yapacak bir ilaç vermekti fakat şurubu evde unutmuşuz, biraz tedirgindim çok ağlayacak sıkıntı yapacak diye ama beklediğimden daha fazla uyudu. Genel olarak kucakta ve emme halindeydi, ancak bu şekilde sağlayabildim uzun uykularını..<br />
<br />
İpek için yemek olayı da düşündüğümden daha rahattı.. Otelde diyet menüsünü kullandık. Blender da vardı. Her şey yedirmeye başladım zaten, seçeneğimiz boldu o yüzden. Yanıma kavanoz mamaları da almıştım, gerektiğinde destekledik.<br />
<br />
İpek'in uyku düzeni biraz bozuldu oralarda. Bazı gunler çok çok kısa uyudu. Gece uykuya geçişi biraz gecikti falan ama sorun olmadı. Normaldeki düzen yine aynı aslında. 8. ayımızdan itibaren 2 uykuya indirmişti zaten. Burada aylarca uğraşıp pusette 5 dakika zor oturttuğum çocuğumu uyutup pusete koydum genelde. Beni şaşırttı, normal 45 dakika - 1 saatlik uykusunu uyudu orada. Ama yine de uyanıkken pek tercih etmedi puseti. Hatta bazen ablası oturdu onun yerine, hatta bazen de ikisi birden oturdu?!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZclTQ6fwj6RvjKqdKt5b-Tg0wCfLtHQG_PGHcI-9-N1-W-nTitBVogR6rzByZUfRxdCEcQCbbOob0BJBUdN0iUqrerLavWQem_yLzdpKXVMIuioziGYJgNem-mlw3b2bt3Ys-iaRTkiUA/s1600/IMAG2173_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZclTQ6fwj6RvjKqdKt5b-Tg0wCfLtHQG_PGHcI-9-N1-W-nTitBVogR6rzByZUfRxdCEcQCbbOob0BJBUdN0iUqrerLavWQem_yLzdpKXVMIuioziGYJgNem-mlw3b2bt3Ys-iaRTkiUA/s400/IMAG2173_1.jpg" width="210" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Genel bir yaz yazısıyla dönmüş olalım inşallah.. Daha yazacak çok şey var çünkü:)<br />
<div>
<br /></div>
<br />elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-19676161490066967282013-07-21T01:15:00.002+03:002013-07-21T01:15:41.884+03:00Bu Hafta..İki haftadır annannedeyiz.. Hava sıcak.. Büyük kuzu şehirden uzak, site ortamının , bahçelerin,parkların tadını çıkarıyor.. Bu sene tatil geç olunca sokaklarda ve de balkondaki havuzda oyalıyoruz kendisini.. Hafta sonları cimnastiğe gidiyor.Kendisi gayeeet mutlu mesut..<br />
<br />
Hafta arası ilk defa babasıyla bensiz yalnız kaldı.. Çok garip bir şey değil belki ama biz annannedeyken eve dönen babasına takılması biraz değişik oldu..Akşam 11 gibi gitti babasıyla (arabada 5.dk da uyumuş), ertesi gün de 12 gibi geldi.. Çok eğlenmiş:)<br />
<br />
Küçük kuzu da kalabalıkta pek bir mutlu.. Bu kalabalıkta boş bir kucak mutlaka buluyor..9 aylık oldu,hakkında yazacak çok şey var aslında ama ben bu haftanın top konusunu yazıyorum. Kendisini yataktan düşürdük... Gayet yoğun korumalarla döşemiş de olsam yatağı, bir aradan hop inmiş aşağı, yerde oturuyordu ağlayarak. Nazlı da aynen bu aylarda düşmüştü.. Sorun olmadı şükür..Artık yerde yatıyor.. Çoook hareketli, bir saniye durmuyor, uyurken bile..<br />
<br />
Bizden şimdilik bu kadar.. Haftaya evimizdeyiz inşallah.. Daha rahat yazabileceğimi umuyorum.. Not edilecek çok şey var:)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhM6Z98w2HheKAexddZYdTE0dRt32eWJWuiWO1rH9EbGW3Eu6FyVTiZmdIfNDVOmKFAZq75oqnWbBrcTh1J4o58BiBIQqYibvgTI7zkE8Wt7ozdD4jr1S3f_9YeIt_fq811OIw5OcNOVh3/s1600/IMAG1469.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhM6Z98w2HheKAexddZYdTE0dRt32eWJWuiWO1rH9EbGW3Eu6FyVTiZmdIfNDVOmKFAZq75oqnWbBrcTh1J4o58BiBIQqYibvgTI7zkE8Wt7ozdD4jr1S3f_9YeIt_fq811OIw5OcNOVh3/s400/IMAG1469.jpg" width="225" /></a></div>
<br />elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-9853151631470180392013-07-03T23:48:00.000+03:002013-07-06T23:39:50.257+03:00Adenovirüs = KABUSNormal Elif anne olup dönmemi sağlayacak şey hastalık olacakmış maalesef..<br />
<br />
Biraz uzun bir ara oldu gerçekten.. Zaten zamansızdım (İpek kızdan sonra zaman yönetimim,ev yönetimim,iş yönetimim çoook değişti, bir düzenim yok, sürekli evin kadrosu değişiyor,hala bir rutinimiz yok, bu durumda ruhum daralmıyor desem yalan olur yani..), bu zamansızlığa ek, ruhumu daha da daraltan gezi mevzuu girdi araya... Saygı, ağaç, güven, zeka, birlik, coşku, umut, yalan, yandaş, yanlı, özgür, üslup, tarz, .......... hepsini koydum bir kenera, doğruyu yanlışı.. Ben en çok o gereksiz şiddete takıldım.. O gençlerin, hatta çocukların bu şiddetle karşılaşma şekline.. İçim acıdı, üzüldüm cidden çok üzüldüm.. Bıraksam kendimi daha yazarım herhalde ama asıl konumuza geçiyorum, beni beş gündür dibe vurduran hastalık durumuna..<br />
<br />
Evet İpek Hanım adenovirüs kabusuyla tanıştı.. Biz daha önce Nazlıda tanışmıştık aslında, onun boğazını tutmuştu,5 gün ateş ve boğaz ağrısı yormuştu bizi sadece..<br />
Şimdi İpekte ateşle başladı, kusma ve ishalle devam etti.. Yavrucak hiç bir şey yemedi içmedi, bildiğiniz baygın modda yattı..<br />
İlk gün akşama doğru soluğu Alev Hanımda aldık tabi ki.. İpek kızı çok susuz kalmış gördü sanırım ki bizi hastaneye yönlendirdi.. İlk serumumuzu aldık, tahlil verdik, kanda bir şey çıkmadı, kakada adenovirus çıktı.. İşte tedavisi olmayan minimum 5 gün sizden ayrılmayacak olan kabus virüs.<br />
Sonraki üç gün de sadece anne sütü alabildiği, su bile içemediği için yine taşındık hastaneye..Serum aldık 2-3 saat.. Uyutabildiğimde rahattı ama bir gün uyutamadım ve çok zorlandık oyalamakta.. 4 gün boyunca sanırım toplamda 4-5 çay kaşığı muzlu yoğurt ve 4-5 çay kaşığı yoğurtlu çorba yedi sadece.. İçtiği suyu bile çıkardı.. 4 gün ishali de kusması da son hız, gece gündüz devam etti..<br />
Bu gün beşinci gün, biraz daha rahatladık, kaka ve kusma sayımız çok düştü, eli kolu hareket etmeye, ara ara gülücük atmaya bile başladı.. Biraz bişeler koyabildik ağzına.. Çok zor ve de yıpratıcı bir süreçti.. Susuz kalmasın diye uğraşıp endişelenmenin yanında o gözünü bile zor açan, bulduğu yere kafayı koyan çoook bitkin halini görmek bile yıpratıyor insanı..<br />
Allah çaresiz hastalık vermesin der, çok salgın ( dün Güven'de öğlene kadar tam 20 çocuğa serum taktılar, virüsü tespit ettiler mi bilemem tabi ki ama ishal ve kusma teşhisiyle çocuk servisinde yatak kalmadı ) bilgisini verir, bir de İpek kız fotosu koyar ve de kaçarım:) Hazır uyuyorken uyumak lazım..<br />
Bu arada Nazlı kız babannede başladı tatiline, bugün de anannede..Bir sonraki postumuz da onun ilk okul macerasına vedası olsun:)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8YLLa_KuUnya0AxxiCFyWh9C9pDrKV4Q3rJI1110-vNLyHZv1Y-TD93K-_U0gArJNIvJl-71kXpyhVnX5Gc0O8Bvav-b6kjlwOwsmFzN6eV4OV19Bsk4aFjFe-tSrMCRCphDJfFG2M4Xp/s1600/IMAG1457.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8YLLa_KuUnya0AxxiCFyWh9C9pDrKV4Q3rJI1110-vNLyHZv1Y-TD93K-_U0gArJNIvJl-71kXpyhVnX5Gc0O8Bvav-b6kjlwOwsmFzN6eV4OV19Bsk4aFjFe-tSrMCRCphDJfFG2M4Xp/s400/IMAG1457.jpg" width="225" /></a></div>
<br />elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-59380353359690821352013-06-18T12:45:00.000+03:002013-06-18T12:45:58.415+03:00İpek kız, bugün 8 aylıksın.. Uzunca süredir var olan zamansızlığıma ek, son günlerde boğazıma yerleşen koca bir düğüm sebebiyle yazamıyorum bir süredir... Sen çok sevimlisin, çok güleçsin, çok heyecanlı bir bebeksin. Heyecanla gel gel ve de alkış yapıyorsun. Belki yazacak daha çok şey var..Üzgünüm.. Yazamıyorum.. Bilemiyorum ne zaman hissederim normal elif anne gibi.. Bu yaşananlar gerçek olamaz diyorum sık sık.. Ama gerçek.. Dehşete düşüyorum öfkenin ve şiddetin bu dozundan.. Ben zaman zaman kocaman bir yumruya dönüşen boğazımdaki o düğümle yaşıyorum kaç gündür.. Ve vicdanı olan her insan gibi utanıyorum insanlığımdan...elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-25356339021005385882013-05-31T11:16:00.001+03:002013-05-31T11:16:55.047+03:00Çok masumane bir istek..Babannemi evindeki karıncalara pencereye dogru yol yaparken hatırlıyorum, minicik bir örümceği alıp dışarı atarken, evine girdikleri halde bile kıyamazken.. Dedemin yıllardır dogru düzgün verim alamadığı, fındık ağaçlarını her yıl yeniden gözü gibi bakarak yaza hazırladığını, eve yol yapılırken bir ağaç için ne kıyametler koptuğunu ve o ağacın yerinde kaldığını da hatırlıyorum..<br />
<br />
Doğaya, ağaca, çiçeğe, böceğe duyarlı olalım diye, doğadaki o doğal yaşamın farkında olalım diye,doğada enerjinin negatifini atalım, pozitifiyle dolalım diye,doğada oksijenin dibine vuralım diye, doğada desarj olalım sonra mutlu olalım,neşeyle dolalım hatta iyi ders calışalım diye babamın hafta sonlarımız ve yaz tatillerimiz için planlar yaptığını da hatırlıyorum..<br />
<br />
O zamanlar bazen anlamsız bulsam da şimdi kendimi ve kendi çocuklarımı düşününce çok derin anlamlar yüklüyorum o günlere.. Ben çocuklarıma neler sağlayabileceğim,sorguluyor ve de üzülüyorum..<br />
<br />
Benim kadar şanslı olamayacaklar hep biliyorum ama elimizdekileri de kaybettikçe üzüntüm artıyor..<br />
<br />
Doğadaki her canlının bizler kadar hatta bazen daha çok yaşam hakkı olduğunu anlatmaya çalışıyorum ya büyük yavruya, böceklere çiçeklere farkındalığını artırmaya çalışıyorum ya, bahçedeki karıncaları izliyoruz ya dakikalarca, burası onların da bahçesi onlara zarar veremeyiz diyorum ya, dedesiyle her bahar bir çiçek dikip büyütmeye çalışıyorlar ya, ve de okulda fidelerini suluyorlar, doğa gezilerine çıkıyorlar, büyüteçle çiçekleri böcekleri inceliyorlar ya, doğaya gözü açık olsun,ilgisi artsın,vicdanı oluşşun diye çabalıyorum ya.. bir tarafım boşuna diyor şu 4 gündür, bir tarafım da diyor ki daha ne verebilirsin elif anne, ne yaparsan belki minicik bir faydası olur geleceğe..<br />
<br />
Yemin ederim ağlayarak izliyorum olanları..<br />
<br />
Bırakın avm miz olmasın , biz ağaçlarımızla mutluyuz diyen insanların adı eylemci oldu.. Nasıl bir mücadele, nasıl bir müdahale çeşidi bu..:Aklım almıyor, kalbim kaldırmıyor.. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://imggaleri.hurriyet.com.tr/LiveImages/Foto%20Haber/558/Gezi%20n%C3%B6beti%20s%C3%BCr%C3%BCyor/D3018564.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://imggaleri.hurriyet.com.tr/LiveImages/Foto%20Haber/558/Gezi%20n%C3%B6beti%20s%C3%BCr%C3%BCyor/D3018564.jpg" width="239" /></a></div>
<br />
Fotoğraf hurriyet.com.tr den.. Bu da çok iyi niyetli, çok masumane bir istek..elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-79414170771520955092013-04-29T16:52:00.002+03:002013-04-29T16:52:50.872+03:00Uyku..İpek'in uyku düzeni üzerine yazacak çok bir şey yok aslında, uykuyu sevmeyen bir bebek kendisi. Bu kadar net yani. 2 ayını doldurduktan sonra hep uykusuzdu, aslında gündüz uykusu yoktu diyelim, gece fena değildi. Bu aya kadar..<br />
5. ay kontrolümüzde doktorumuz 'bu ay biz büyükler gibi uyumaya baslayacak' dedi, yani gece boyu sık sık uyanıp,tekrar dalacak (her gece ortalama 20 kez uyanıyormuşuz).. Evet İpek de 5,5 aydan sonra sık sık uyandı ama tekrar dalamadı kendi başına.. Normalde ben her mırıldandığında almıyordum ama bu süreçte mırıltılar uzadı, ağlama halini almaya başlayınca geceleri bol bol emdik ve de gezindik.. Aslında doktor önerisi uyanınca 15 dak kadar bekle olmuştu ama ben uygulayamadım maalesef :)<br />
Nazlı'yı odasına 3,5 aylıkken geçirmiştim, bu sefer şartları olgunlaştıramadım açıkçası ama bu süreç olgunlaştırdı , 5,5 ayda da İpek Hanım'ın odası ayrılmış oldu.. Yorganın hareketinden, kapının gıcırtısından, yan taraftaki banyoda açılan suyun sesinden bile uyanabiliyor kendisi.. Onun için artık paşa paşa odasında kendisi yatıyor -ve evet farketti, daha az uyanıyor-..Top atsan uyanmayan ve de bir uyudu mu en az 2.5 - 3 saat uyuyan, çoğu gece uyanmadan sabahlayan çok sevgili 1 numaramdan sonra bu çooook fena geliyor bana.. Maalesef hala bir uyuma şekli de yok.. Yani içimize sinen bir uyuma şekli yok diyelim.. Ayakta ve dik gezdiriyoruz kendisini ( Allahım ne fena, yazarken bile gerçek mi sorguluyorum, hayatta yapmam demeyeceksin hiç bir şeye:) ).. Gündüzleri hala kısa kısa uyuyor.. Sabahları 5.30 - 6.30 arasında bir saatte kalkıyor. Gecelerimiz geçen haftaya göre daha iyi.. Geçtiğimiz 15 gün belki 10-15 kere kalkmışızdır sabaha kadar.. Böyle 2 hafta kadar sürdü bitti o durum , o sıra bana da yapıştı,emmekle hiç arası olmayan çocuk sürekli emmek istedi.. Şimdi daha rahatız.. Uyku sırasında da uzatma çalışmalarımız devam ediyor, böyle yanına alıp kucak kucaga yatsan 2 saati bile bulabiliyor, bazen fırsatım olursa -ki uzun zamandır olmuyor, artık ciddi ciddi başladım işe-, sarılıp uyuyoruz birlikte.. Ne büyük haz:)<br />
<br />
İşte Nazlı kız, bu şekilde sızdı dün..<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCZmlOUaCG6QGfvWruc627p_g0j0-4rt3vfzy9K6LU3VCqUbio_Qn2X58hJhP4tywxBVKG3nx1NFn9j6SoFH7OrcJVKjaUO1M48j4WWK-MLVRsBpUGG7QS61el34yjfx9D05oc_6viWHjq/s1600/IMAG1082_BURST001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCZmlOUaCG6QGfvWruc627p_g0j0-4rt3vfzy9K6LU3VCqUbio_Qn2X58hJhP4tywxBVKG3nx1NFn9j6SoFH7OrcJVKjaUO1M48j4WWK-MLVRsBpUGG7QS61el34yjfx9D05oc_6viWHjq/s400/IMAG1082_BURST001.jpg" width="225" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Bu da bir türlü sızamayan cin İpek..</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI2DlsilAbHsubsTMoQpCUt5zaA8b5MIvCZc12AamVs6UWG8TyITvpiPhpKZ4CLRq_hnHhM7O1E_Z7OkUrvlpjYsHKsZuEyKH7U5MHktU-yi3SzYx5QoiBQqad_nfy3y_sGumfqor59OwS/s1600/IMAG1105.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI2DlsilAbHsubsTMoQpCUt5zaA8b5MIvCZc12AamVs6UWG8TyITvpiPhpKZ4CLRq_hnHhM7O1E_Z7OkUrvlpjYsHKsZuEyKH7U5MHktU-yi3SzYx5QoiBQqad_nfy3y_sGumfqor59OwS/s400/IMAG1105.jpg" width="225" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span id="goog_230570938"></span><span id="goog_230570939"></span><br /></div>
<br />elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-71411886195146125812013-04-18T23:08:00.000+03:002013-04-18T23:08:07.747+03:005-6 ay arası bebekler için ek gıda..Evet biz ek gıdaya başladık hafif hafif.. Bu ay önemli olan anne sütü olduğu için çok ısrarcı davranmıyoruz. Çok yoğun bir programımız da yok.. Doktorumuz bir liste verdi ona uymaya çalışıyoruz.. Listeyi uzun uzun yazmadan genel hatlarıyla benim uyguladığım şekliyle bahsedeceğim..<br />
<br />
İlk kural yüz ifadesi, kaygısız, güleç:)<br />
İkinci kural anne sütünden en az iki saat sonra vermek, sonrasında anne sütü her an verilebilir..<br />
<br />
İlk olarak tabi ki kahvaltı..İlk gün 1/4 elmayı sıkıp suyunu kaşıkla veriyoruz.. Bu elma miktarı sonra yarım sonra tüm oluyor..Ondan sonra aynı şekilde havuç ekleniyor. 15 günden sonra elmayı cam rende ile rendeleyip, 2-3 dilim armut suyu ekledim verdim.. Bir kaç gün sonraysa 1/4 muz püresine yarım elma suyu ekledim.(listemize göre elma yerine armut suyu, mevsim yazsa muz yerine şeftali verilebilir).Sonra muzu yarıma çıkardım.<br />
<br />
7. gün bu sabah öğününe ikindi zamanı verilecek yoğurt ekleniyor.. Yoğurt şimdilik keçi sütünden. Önce 1-2 tatlı kaşığı,sonra yarım, sonra tüm ajda bardağı kadar.<br />
<br />
Sonra 10. günde sabah meyve suyu ve ikindi zamanı verilen yoğurda ek olarak öğlen çorba ekleniyor.. Çorba 1 patates, 1 havuç, 2 tatlı kaşığı da pirincin üzerine yaklaşık 3 ajda bardağı su ekleyerek hazırlanıyor..Piştikten sonra 2 tatlı kaşığı zeytinyağı ekleyip blenderdan geçiriyoruz ve yarısını hemen veriyoruz, yarısını da bir sonraki gün ben-mari usulu ısıtıp vermek için dolaba atıyoruz.. Ben 4gün böyle devam ettim. Sonraki günlerde kibrit kutusu kadar bal kabağı ekledim(listeye göre mevsim yazsa bu bir küçük kabak da olabilir)..2 gün sonra da 4-5 sap maydonoz ekleyip pişirdim, maydonozları alıp blenderdan geçirdim. Sonra maydonoza ek 3-4 sap ıspanak ekledim, yine piştikten sonra çıkarıp blendarladım. ( Yeşil yapraklı gıdaların 7,5 aya kadar sadece suları kullnılırmış).<br />
<br />
Bu ayımız böyle geçti. Yaptığım yoğurt ve çorba 2 günlük. Ama tabi ki bunlar benim elimdeki listeye göre hazırladığım miktarlar. İpek kızın yediği değil. Nazlıyla ortaklaşa tükettiler diyelim:) Bahsi geçen bütün her şeyin ilk bir kaç kaşığını yalayıp yuttu, sonrası püskürtmece oyunu.. Bakalım önümüzdeki aylar ne gösterecek..<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF39y-toCGhGOWjhgNnAvm35NbZteeEcyTYz_e6DEvC2efHfGg9A34R4Pu6-iLwpxVwDnJOvxW7SWaB4bBR45fge7WVEARmQrkpBOcxDglLltD9IPmete_7ycBsBJwKBHMYcHVblqm2RGh/s1600/01042013709.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF39y-toCGhGOWjhgNnAvm35NbZteeEcyTYz_e6DEvC2efHfGg9A34R4Pu6-iLwpxVwDnJOvxW7SWaB4bBR45fge7WVEARmQrkpBOcxDglLltD9IPmete_7ycBsBJwKBHMYcHVblqm2RGh/s320/01042013709.jpg" width="320" /></a></div>
elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-25266141879832183292013-04-04T23:40:00.004+03:002013-04-06T00:25:41.973+03:00Keşke bilmiyor olsaydım..Evet keşke öğrenmeseydim de şu saatte bunu yapmış ve de yemiş olmasaydım, keşke bu kadar kısa sürede yapılıyor ve de bu kadar kısa sürede pişiyor olmasaydı ve de bu kadar lezzetli.. Ve de keşke beni bu kadar mutlu ediyor olmasaydı..<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitj9ArROQsDpYQUB_8Hjux_aoQqTxTohQrG_CRmW3lgESFBzvyTPvVxAMRONobHKLesUCrs9n-2H4WmLIl1kLcV6IL8MIJb2qgQqt1A7uNygOTndup4za5rDQs-Hg4F9kkwInlJq0U40Om/s1600/a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitj9ArROQsDpYQUB_8Hjux_aoQqTxTohQrG_CRmW3lgESFBzvyTPvVxAMRONobHKLesUCrs9n-2H4WmLIl1kLcV6IL8MIJb2qgQqt1A7uNygOTndup4za5rDQs-Hg4F9kkwInlJq0U40Om/s400/a.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: left;">
Yaklaşık bir aydır ne yesem diye aranıyor, bulunca da yiyor yiyor doymuyorum.. Çok fena.. Hiç dur diyesim yok kendime.. Son kaçamaklar diyelim, mecburen durduracağım kendimi, böyle şişemem yaz öncesi der, tarifimi de vermek isterim ki siz de nasiplenin, mutlu olun.</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: left;">
Benim için çikolatalı sufle bu, biraz basit bir tarif, sufle demek çok iddialı olabilir çoğu bilge insan için. Neyse sanırım derleme bir tarifti, yapa yapa kendi tarifime dönüştü. Tarifim iki kişilik. Başlamadan önce fırını 180dereceye ayarlıyoruz. Bir kare çikolatadan 2-3 parça ayırıyoruz (normalde tabiki bitter, ama bugün evde sütlü varmış,onunla da fena olmuyor yani), kalanını 2 çorba kaşığı tavada hafif erittiğimiz tereyağının içine atıp karıştırıyoruz. Hafif soğuyunca içine bir yumurta kırıyoruz. Hızlı ve de iyice karıştırıyoruz. Sonra 1,5 kaşık un, 1 kaşık şeker (sadece kendime yaptığımda hiç şeker koymuyorum) ve de bir çimdik kabartma tozu ilave ediyoruz. Karıştırıp hafif yağladığımız sufle kaplarına paylaştırıyoruz. Yarısından az oluyor. Yani ben az yapıyorum işte. Çikolatası aksın diyorsak 7-8 dak pişirip alıyor, 10 dak falan sonra da yiyoruz.. Bu dakikalar her fırına gore değişir diye düşünüyorum.. Ama en fazla 10 dak pişmesi yeter bence. Ben bir süre yapamayacağım malesef, eve çikolata almama kararı aldım, size afiyet olsun..</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2969992130628247007.post-36138283307128650612013-03-29T11:10:00.000+02:002013-04-02T23:03:46.370+03:00İpek 5 AylıkEvet epey oldu aslında 5. ayımızı doldurduk.. Ufaktan ek gıdaya geçtik..<br />
<br />
Sürekli hareket halindeyiz İpek kızla. Nazlıyla karşılaştırıyorum elimde olmadan, o kadar farklılar ki.. Nazlı ne kadar sakinse İpek o kadar hareketli.. Hiç sabit durmuyor sanırım:) Bir defa öyle ilginç ki uykusundan bir anda ve tamamen uyanıyor.Hiç öyle bir gerineyim, uyanmaya çalışayım falan yok, böyle gerçekten sabırsızca,hemencecik cin gibi oluyor ve hemen al beni buradan diyor. Ve maalesef ki bu bazen sabah 5.30 da oluyor.. Bu zamana kadar 7 den önce güne başlamamış bir anne için 6.30 hadi neyseydi ama 5.30u ben hiç anlatmayayım..<br />
<br />
Altını değiştirirken de bir çırpınma halinde, eller ayaklar hiç durmuyor.Emerken 2 fırt çekip sonra bir etrafı inceleyeyim, bir gülücük atayım, iki konuşayım.. Şimdi ek gıdaya başladık ya, elimizi, kaşığı tutup çekiyor, ellerine bir şeyler tutuşturarak falan besliyoruz.. Sürekli bir şeyler tutacak, onu ağzına götürüp emecek, ısıracak.. Hiç bir şey bulamazsa yumruk yemeye devam.. Kalın bir havuçla biraz uzun oyalanıyor..<br />
<br />
Kucakta çok mutlu.. Nazlıyla çok mutlu.. Ablayı gördüğü anda başlıyor bıcırdamaya.. Çok güzel kıkırdıyorlar karşılıklı.. Onları öyle izlemek çok büyük keyif benim için.. Yalnız Nazlı şu sıra bazen biraz aşırıya kaçıyor sevgi gösterimi konusunda.. Ara ara şöyle bir yalayıp yutsam, öpsem öpsem doyamasam diyor yani..<br />
<br />
Uykularımız hala çok kısa..Ve maalesef ki bir uykuya geçiş şeklimiz yok.. Sallanmaya alıştırmadım güya, emzirip yatağına koyunca uyuyordu bir aralar, şimdi o da yok,emzik de almıyo, emerken uyuyor sayılır ama o da zar zor yani.. İyice uykusu gelsin diye bekliyoruz işte.. Annelik tükürdüğünü yalamak demek ya hani, ben de her dediğimi yalayıp yutuyorum ama işe yarasa keşke.. Hadi dedim en son, ayağınızda sallayın madem, uyusun da ben takılmıyorum artık şekline:) Yok ama bizimki ayakta yatmıyor bile 3 dakika.. Öyle uyumayı, beslenmeyi falan seven o bizlerin bayıldığı bebeklerden değil. Ama doktorumuzun dediği son cümleyi söylüyorum.. İşte benim için<b> ideal çocuk tipi</b>:) Boy iyi uzuyor, kilo da alıyor işte.. O kadaaar kafamı taktığım emme, büyüme olayını da halletmiş olduk böylece.. Ablası gibi birer birer almıyor kiloları ama büyüyor. Ve de uzun uzun ağlamıyor.Aç olsa ağlar di mi yani.. Yine doktorumuzun takık anneye dediği gibi 'Sevgili Elif anne <b>aç olan yer, uykusu olan uyur</b>..' Bu kadar efendim. Basit yani.. Öyle sıkıntıya,gerginliğe gerek yok..<br />
<br />
Dil çıkarmanın yanısıra sürekli değişik sesler çıkararak tükürükler saçıyor, bağırıyor, sesini dinliyor..<br />
<br />
Tanımadığı ortamlarda biraz huzursuz oluyor. İlk kez gördüğü insanlara ciddi ciddi ağlayarak tepki veriyor..<br />
<br />
Bıraktığın yerde durmuyor, artık tehlikeli hal aldı,dönüp duruyor.. Ayaklar aşağıda görüldüğü üzere hep havada, elleri de hep bir yakalama arzusu içinde. O böyle kanat çırparak(annannem böyle diyor), biz de onu izleyerek eğleniyoruz işte..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3IBHbGLoHUg6-fLdudQe12FKhY3Qce09xkHFVCnE25s2XC3eO75N3NT5V3h5qN7-W3hPVvh4WAkijjUyXXrkjhNpR4iQSKMgywaFqr5C2QBvCmP-XediC8VEzfLA8ZPTP_vJ5PAZqkQmZ/s1600/5ay.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3IBHbGLoHUg6-fLdudQe12FKhY3Qce09xkHFVCnE25s2XC3eO75N3NT5V3h5qN7-W3hPVvh4WAkijjUyXXrkjhNpR4iQSKMgywaFqr5C2QBvCmP-XediC8VEzfLA8ZPTP_vJ5PAZqkQmZ/s640/5ay.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />elifhttp://www.blogger.com/profile/18314258075644023133noreply@blogger.com4