Sürekli hareket halindeyiz İpek kızla. Nazlıyla karşılaştırıyorum elimde olmadan, o kadar farklılar ki.. Nazlı ne kadar sakinse İpek o kadar hareketli.. Hiç sabit durmuyor sanırım:) Bir defa öyle ilginç ki uykusundan bir anda ve tamamen uyanıyor.Hiç öyle bir gerineyim, uyanmaya çalışayım falan yok, böyle gerçekten sabırsızca,hemencecik cin gibi oluyor ve hemen al beni buradan diyor. Ve maalesef ki bu bazen sabah 5.30 da oluyor.. Bu zamana kadar 7 den önce güne başlamamış bir anne için 6.30 hadi neyseydi ama 5.30u ben hiç anlatmayayım..
Altını değiştirirken de bir çırpınma halinde, eller ayaklar hiç durmuyor.Emerken 2 fırt çekip sonra bir etrafı inceleyeyim, bir gülücük atayım, iki konuşayım.. Şimdi ek gıdaya başladık ya, elimizi, kaşığı tutup çekiyor, ellerine bir şeyler tutuşturarak falan besliyoruz.. Sürekli bir şeyler tutacak, onu ağzına götürüp emecek, ısıracak.. Hiç bir şey bulamazsa yumruk yemeye devam.. Kalın bir havuçla biraz uzun oyalanıyor..
Kucakta çok mutlu.. Nazlıyla çok mutlu.. Ablayı gördüğü anda başlıyor bıcırdamaya.. Çok güzel kıkırdıyorlar karşılıklı.. Onları öyle izlemek çok büyük keyif benim için.. Yalnız Nazlı şu sıra bazen biraz aşırıya kaçıyor sevgi gösterimi konusunda.. Ara ara şöyle bir yalayıp yutsam, öpsem öpsem doyamasam diyor yani..
Uykularımız hala çok kısa..Ve maalesef ki bir uykuya geçiş şeklimiz yok.. Sallanmaya alıştırmadım güya, emzirip yatağına koyunca uyuyordu bir aralar, şimdi o da yok,emzik de almıyo, emerken uyuyor sayılır ama o da zar zor yani.. İyice uykusu gelsin diye bekliyoruz işte.. Annelik tükürdüğünü yalamak demek ya hani, ben de her dediğimi yalayıp yutuyorum ama işe yarasa keşke.. Hadi dedim en son, ayağınızda sallayın madem, uyusun da ben takılmıyorum artık şekline:) Yok ama bizimki ayakta yatmıyor bile 3 dakika.. Öyle uyumayı, beslenmeyi falan seven o bizlerin bayıldığı bebeklerden değil. Ama doktorumuzun dediği son cümleyi söylüyorum.. İşte benim için ideal çocuk tipi:) Boy iyi uzuyor, kilo da alıyor işte.. O kadaaar kafamı taktığım emme, büyüme olayını da halletmiş olduk böylece.. Ablası gibi birer birer almıyor kiloları ama büyüyor. Ve de uzun uzun ağlamıyor.Aç olsa ağlar di mi yani.. Yine doktorumuzun takık anneye dediği gibi 'Sevgili Elif anne aç olan yer, uykusu olan uyur..' Bu kadar efendim. Basit yani.. Öyle sıkıntıya,gerginliğe gerek yok..
Dil çıkarmanın yanısıra sürekli değişik sesler çıkararak tükürükler saçıyor, bağırıyor, sesini dinliyor..
Tanımadığı ortamlarda biraz huzursuz oluyor. İlk kez gördüğü insanlara ciddi ciddi ağlayarak tepki veriyor..
Bıraktığın yerde durmuyor, artık tehlikeli hal aldı,dönüp duruyor.. Ayaklar aşağıda görüldüğü üzere hep havada, elleri de hep bir yakalama arzusu içinde. O böyle kanat çırparak(annannem böyle diyor), biz de onu izleyerek eğleniyoruz işte..
